Troy: Fall of a City S01E01: epische momenten (maar te druk!)

Vooraf werd al de vergelijking met Game of Thrones gemaakt. Netflix (dat Troy produceerde samen met de BBC, waar de serie al te zien is geweest) heeft namelijk flink wat geld in de serie gepompt, en dat is terug te zien in de charmante kostuums, de overdadige sets en het prachtige landschap (Kaapstad). En inderdaad bevat de eerste vijf minuten al seks en naaktheid en heeft de serie de nodige mythische ingrediënten. Zo hebben Cassandra’s (Aimee-Ffion Edwards, Peaky Blinders ) visioenen iets magisch: als een profeet voorziet ze hoe Paris de stad zal laten branden. De godinnen waarmee Paris (Louis Hunter) in aanraking komt, lijken meer op sinistere heksen dan op de in witte gewaden gestoken, goudharige schoonheden die we kennen van Renaissanceschilderijen en populaire films.

Doordat echter geprobeerd wordt om Paris’ gehele voorgeschiedenis te behandelen, is de eerste aflevering soms wel wat druk. Er wordt snel geschakeld tussen Cassandra’s visioenen, wolven die baby Paris ontvoeren (hoogstwaarschijnlijk een verwijzing naar het nog te ontstane Rome), de gouden appel die weggegeven moet worden, de terugkeer naar Troje en de reis naar Sparta. Hierdoor voelt Paris en Helena’s romance wat gehaast, zeker met het oog op de enorme consequenties. Ook het verhaal van de herder die zich neer moet leggen bij de wens van het koningspaar en gedwongen afscheid moet nemen van de jongen die hij heeft opgevoed, wordt afgeraffeld, terwijl daar juist potentieel prachtige scènes liggen.

Troy is daarnaast nogal over de top, zoals het moment dat Paris al rijdend op een paard de Trojaanse prinsen zijn blote billen toont. Andere beelden zijn juist weer vervreemdend mooi, zoals een struisvogel die in een hal achter Paris opduikt. Maar was dat overdreven gegil van de godinnen nou echt nodig? Of die kreet van frustratie van Paris, als hij door slecht weer niet kan vertrekken? Het moment dat Helena zich in een kist verstopt, dit ‘cadeau’ door haar bedienden aan de nietsvermoedende Paris laat geven en op zee tevoorschijn springt, doet je afvragen hoe de Trojanen de list met het paard niet aan zagen komen.

Hoewel de eerste aflevering Black Blood heet, komt er geen geweld in voor. In plaats van op spektakel wordt meer gefocust op de ontwikkeling van de karakters en hun onderlinge relaties. Paris staat centraal in deze eerste aflevering; Hector komt over als een wat dommige bruut en Achilles is in het geheel afwezig. Het is echter te hopen dat in elke aflevering een ander personage wordt geïntroduceerd, waardoor je elke aflevering dieper in het epische drama wordt getrokken.