In The father zet Anthony Hopkins uiterst invoelbaar een door alzheimer getroffen man neer.
De openhartige documentaire Hannibal Hopkins & Sir Anthony die eind deze maand is te zien bij Het uur van de wolf, is geheel gewijd aan de carrière van de Britse acteur Sir Anthony Hopkins. In de jaren 90 verwierf hij wereldfaam met zijn Oscar-winnende rol van de kannibalistische psychopaat Hannibal Lecter in The silence of the lambs (1991) waarna hij een van Hollywoods meest geliefde acteurs werd. Onlangs won de inmiddels 83-jarige Hopkins als oudste winnaar ooit zijn tweede Oscar, voor zijn rol in The father. Een groter verschil tussen de twee performances is nauwelijks denkbaar, al zit er in zijn portrettering van ‘de vader’, een man die is getroffen door alzheimer, best een tikje kwaadaardigheid.
The father is de tweede film van de Franse regisseur Florian Zeller, die zijn sporen verdiende als toneelschrijver. Het door hem geschreven Le père werd eerder met veel succes opgevoerd op de bühne en werd in 2014 bekroond met de prestigieuze Molière prijs. Het stuk werd door critici omschreven als bijna ondragelijk om naar te kijken; de aftakeling van de vader, de wanhoop en frustraties van diens dochter: het was zo knap geregisseerd en invoelbaar geacteerd dat niemand de zaal onaangedaan verliet.
De filmversie heeft eenzelfde schrijnende sfeer. Hopkins speelt de bijna 80-jarige Anthony die in een Londense flat vol herinneringen woont. Zijn dochter Anne (Olivia Colman) doet haar best om zo goed mogelijk voor hem te zorgen – en probeert hem duidelijk te maken dat hij zijn andere verzorgers niet moet wegjagen. Ze is in dubio: ze staat op het punt om naar Parijs te emigreren, maar weet ook dat ze haar vader niet alleen kan achterlaten voordat er goede verzorging voor hem is. Ondertussen zien we hoe het leven is voor Anthony zelf, we kijken door zijn ogen, waardoor we zijn verwarring en desoriëntatie bijna zelf ervaren.