Time S01: Sean Bean speelt achter tralies beste rol in jaren

Foto credits: BBC

Eén misstap kan een mensenleven veranderen. Docent Mark Cobden (Sean Bean) wist zijn alcoholisme lange tijd goed te verbergen – hij dronk vooral wodka, omdat je dat nauwelijks kan ruiken. Maar een dodelijk ongeluk zorgt ervoor dat hij alles in het leven verliest: zijn baan, zijn vrouw en zijn vrijheid. De rechter veroordeelt hem tot vier jaar in Craigmore, een gevangenis waar plegers van zware delicten belanden.

Dat het leven achter tralies allesbehalve glamourous is, ontdekt Cobden al snel. De door schuld verteerde docent neemt zich voor om vier jaar lang niet op te vallen en op die manier ongeschonden zijn gevangenistijd te overleven. Maar dat blijkt gemakkelijker gezegd dan gedaan. Pestkoppen gaan door tot je aangeeft wat de grens is en elke gunst, hoe klein ook, blijkt zijn prijs te hebben. Het voornemen van Cobden om gedurende de rest van zijn leven een goed mens te zijn blijkt in Craigmore Prison lastiger waar te maken dan hij hoopte.

De tweede verhaallijn concentreert zich op Eric McNally (Stephen Graham), een gerespecteerde bewaker met meer dan twintig dienstjaren in Craigmore. Ook hij is een man van eer, die placht altijd het goede te doen, ook tegenover de gevangenen. Maar als zijn zoon een kleine misstap begaat en in een andere gevangenis belandt, blijkt zelfs McNally gedwongen te kunnen worden tot foute keuzes.

Toen Time eerder dit jaar in het Verenigd Koninkrijk werd uitgezonden, prezen (voormalige) gevangenen de serie om de realistische manier waarop het leven achter tralies werd weergegeven. Ja, natuurlijk moet er na een grote misstap een straf volgen. Maar wie heeft er baat bij als de mannen vervolgens in de gevangenis aan hun lot worden overgelaten? De gespannen verhoudingen en de stress die het gebrek aan vrijheid met zich meebrengt, leiden volgens de makers vooral tot meer excessen en meer problemen. Een mooie bijrol is weggelegd voor Siobhan Finneran, als een katholieke sociaal werker die haar best doet de gevangenen nog iets van psychische hulp te bieden, al weet ook zij dat het dweilen met de kraan open is.

De meeste gedachten in Time worden ook niet uitgesproken. Het grootste deel van de tijd achter tralies gebeurt er sowieso vrij weinig, wat de serie (en de titel) heel duidelijk maakt. En toch snapt de kijker alles, mede dankzij de twee uitmuntende hoofdrolspelers. Zowel Bean (terecht bekroond met een BAFTA) als Graham maken van hun getroebleerde personages twee mannen die we als kijker zó goed snappen – wie zonder zonde is werpe de eerste steen. Maar voor de meeste mensen hebben grote eenmalige misstappen niet zulke ingrijpende gevolgen.