The Tearsmith: dweepziek pubersprookje

Twee tieners beleven na een miserabele tijd in een weeshuis een romance in het adoptiegezin waarin ze terechtkomen.

Iedereen heeft ‘een tranenmaker’ in zijn leven. Een persoon die je altijd aan het huilen kan brengen. Wees Nica (Caterina Ferioli) vermoedt dat Rigel (Simone Baldasseroni) haar tranenmaker is. Het is een pseudo-poëtisch synoniem voor de ware liefde dat is ontsproten uit de Italiaanse bestseller Fabbricante di Lacrime (De Tranenmaker, 2021) van Erin Doom.

Filmmaker Alessandro Genovesi bewerkte met scenarist Eleonora Fiorini deze coming-of-age-roman tot een dweepziek drama over twee tieners die in een nieuw gezin worden geadopteerd. Nica is de dochter van twee biologen en vernoemd naar een eendagsvlinder. Ze belandt na het overlijden van haar ouders op jonge leeftijd in het weeshuis van een bijna spreekwoordelijke heks waar ze opgroeit met Rigel. Járen later komen ze terecht in hetzelfde gezin. Als niet-biologische broer en zus? Of is er tussen de twee gaandeweg een amoureuze relatie ontstaan? Dat laatste lijkt eerst niet het geval; Rigel behandelt Nica als een voetveeg.

Maar doen pubers dat wel niet vaker? Wanneer flirten oogt als pesten? Overigens spelen Ferioli en Baldasseroni pubers, maar ogen ze allesbehalve als zodanig. De acteurs zien er meer uit als modellen en hun vrijscènes ogen gechoreografeerd en niet gekunsteld, zoals je dat misschien eerder bij een stel jongelingen zou verwachten. Maar The Tearsmith (Fabbricante di Lacrime) wordt dan ook opgevoerd als een sprookje. Over twee jonge mensen die na een heftige jeugd zichzelf en hun (seksuele) gevoelens proberen te herontdekken. En die lekker hartstochtelijk aan elkaar willen friemelen. Maar meer dan wat oppervlakkig gezever over dromen en die ridder op het witte paard heeft de film echter niet te vertellen.

The Tearsmith, vanaf donderdag 4 april 2024 bij Netflix