Apocalyptische thriller – en vehikel voor Kiernan ‘Sabrina the Teenage Witch’ Shipka – is een tenenkrommende kijkervaring.
‘Het is net alsof we in de middeleeuwen leven!’, schreeuwt de vader van het Andrews-gezin (Stanley Tucci). Hij is nadat een soort prehistorische, vliegende gremlin – ‘vasps’ genaamd; naar wespen – de aarde is komen verwoesten met z’n gezin de wildernis in gevlucht. Waar de bloeddorstige wezens – die afkomen op geluid – nog niet in zulke grote getalen aanwezig zijn als in stedelijk Amerika. Maar ook in de periferie is de basis van de civilisatie weggevallen; en dus keren we terug naar vroegere tijden (lees: gebruiken). Religieus sektarisme doet zijn intrede en mensen worden weer gekruisigd. Dat is schijnbaar de nogal oudtestamentische reactie op de Apocalyps die in The Silence wordt afgebeeld.
Het komt goed uit dat vader en moeder (Miranda Otto) gebarentaal spreken: hun dochter Ally (Kiernan ‘ Sabrina the Teenage Witch ’ Shipka speelt de hoofdrol) verloor drie jaar eerder bij een auto-ongeval haar gehoor. Dus kunnen ze in tegenstelling tot het leeuwendeel van de bevolking eenvoudig met elkaar babbelen zonder dat ze de vesps attenderen op hun aanwezigheid. Het is een concept, of een gimmick, dat eerder al te zien was in A Quiet Place (2018). En in de – naar verluidt door tientallen miljoenen mensen bekeken – postapocalyptische hit Bird Box (2019) moesten de personages juist hun ogen gesloten houden om het kwaad buiten de deur te houden.
Welk zintuig volgt? Geur? Krijgen we nu dan eindelijk een goed werkende Smell-O-Vision? Het lijkt – in die zin – net alsof scenaristen vrolijk voortborduren op wat er al is, in deze renaissance van films en series over misantropische toekomstwerelden, en The Silence zal vast niet de laatste zijn, gezien de ongekende populariteit van het genre. Dat The Silence is gebaseerd op een boek dat al verscheen voor A Quiet Place doet daar niets aan af. Het is door de voorspelbaarheid van het verhaal en de gimmick – wie zwijgt zal leven - een tenenkrommende kijkervaring.
Overigens was er kritiek op de casting van Shipka – die gebarentaal leerde voor de rol – geuit door leden uit de dovengemeenschap: haar personage had volgens hen ook prima een dove actrice kunnen zijn. Dat klopt, dat was een fijn gebaar geweest, maar het zal Netflix – geenszins een pure weldoener – hier om de 'star power' te doen zijn geweest. Niettemin lijkt Shipka ironisch genoeg – ondanks haar prima acteerwerk – vervangbaar, net als de rest van het ensemble. Dat komt omdat het nagenoeg niet uitmaakt wie welke rol vervult, als je al weet waar het schip zal stranden.
De enige morele boodschap die wel beklijft na het kijken van The Silence is dat zwijgen goud waard is. Dat hadden ze moeten zeggen tegen het personage dat ergens in de eerste akte op dommige wijze schreeuwt: ‘Wat betekent dit in hemelsnaam? Dat je geen geluid mag maken?’