The Night Manager: een spionagethriller zoals het hoort

Een vleugje romantiek, wat maatschappijkritiek, maar bovenal een zenuwslopend kat-en-muisspelletje. The Night Manager is een spionagethriller zoals het hoort.

In 2017 wonnen Hugh Laurie, Tom Hiddleston en Olivia Colman ieder een Golden Globe voor hun rol in de miniserie The Night Manager. Daar valt weinig op af te dingen. Jammer was wel dat het werk van regisseur Susanne Bier volkomen onderbelicht bleef. Haar bijdrage is niet zo opvallend, maar daardoor des te sterker. Haar sobere verfilming van het gelijknamige boek van John Le Carré staat in dienst van het spannende verhaal, en laat zo de acteurs uitblinken.

Jonathan Pine (Hiddleston) is een nachtportier die door een samenloop van omstandigheden door inlichtingenofficier Angela Burr (Colman) wordt gerekruteerd om te spioneren. Zijn taak is om het vertrouwen te winnen van beruchte wapenhandelaar Richard Roper (Laurie) en zo een wapendeal tegen te gaan. Hiddleston is bekend om zijn vaak wat extravagante rollen, maar speelt hier een nuchter personage dat graag op zichzelf is. Hij heeft weinig zin in spionnenwerk, maar als Irak-veteraan weet hij maar al te goed wat voor schade chemische wapens kunnen aanrichten. Zijn pragmatische aanpak wordt heel mooi verbeeld in de serie. Met iedere stap die hij neemt, worden we meegenomen in zijn gedachtegang, waardoor we een goed beeld krijgen van de logica van zijn aanpak.

De serie is een perfect voorbeeld van Alfred Hitchcock’s beroemde ‘bom onder de tafel’-theorie. Hij stelde dat wanneer we een groep mensen rond de tafel zien zitten en er opeens een bom onder hen ontploft, het publiek verrast wordt. Het wordt echter in spanning gehouden wanneer het zich bewust is van de bom onder de tafel. Zo werkt het in The Night Manager ook: wij weten altijd nét iets meer dan de rest van de personages waardoor we precies weten hoe Jonathan ontmaskerd kan worden, waardoor met elke handeling van hem de spanning verder wordt opgebouwd. Zeker omdat naïevelingen niet ver komen in de criminele onderwereld; Richard is zich te allen tijde bewust dat het nieuwe gezicht in zijn team mogelijk niet zo eerlijk is als hij zich voordoet. Hij weet dat één verkeerde stap zijn ondergang kan betekenen.

Hugh Laurie heeft in The Night Manager voor het eerst sinds House eindelijk een rol te pakken waarin hij zijn talent volledig kan benutten. Hij gaat net als Jonathan pragmatisch te werk, en laat zo zien dat een rationele, realistische schurk die zijn stem amper verheft veel enger kan zijn dan een Trump-achtige karikatuur. Vooral wanneer hij hulp van hogerhand krijgt. Waarom lijkt Angela in haar pogingen om Jonathan vanuit Londen te steunen tegengewerkt te worden door de Britse geheime diensten? En waarom lijkt zelfs de regering daarbij betrokken te zijn? De serie maakt zich weinig illusies. De wereld van Le Carré is een cynische, waarin westerse machten oorlog voeren om er van te kunnen profiteren.

The Night Manager, vanaf zondag 3 september 2023 op NPO 3 en tevens in zijn geheel op NPO Plus