The Man from Toronto: matige buddy movie

Foto credits: Sabrina Lantos/Netflix

Kevin Hart wordt in The Man from Toronto aangezien voor een huurmoordenaar. De film vergt van meet af aan in die zin enige goedgelovigheid van de kijker. De komiek speelt Teddy Jackson, een nitwit die op een dag op de verkeerde tijd op de verkeerde plek belandt. Hij heeft een huisje geboekt waar hij met zijn vriendin een weekendje wil gaan ‘baby’s maken’. Maar als hij haar heeft afgezet bij een kuuroord, dan kan hij het adres op z’n reservering niet goed lezen. Dus komt hij in het verkeerde huisje terecht, waar twee criminelen een man aan het folteren zijn. Zij denken dat Hart de man uit Toronto is: de schurk die mensen aan het praten krijgt.

Die klus is echter bedoeld voor de échte man uit Toronto: Randy (Woody Harrelson in het zwart en met een uiterst serieuze blik). Wanneer Harrelsons personage erachter komt dat Jackson hem een hoop geld door de neus heeft geboord, dan zint hij op wraak. Door een ongelukkige samenkomst van omstandigheden zijn de twee echter op elkaar aangewezen, terwijl nieuwe tegenstanders op hun pad verschijnen en de FBI zich ook in dit alles mengt. Maar The Man from Toronto is in de basis een soort buddy movie; denk aan Midnight Run (1988) waarin Charles Grodin en Robert De Niro lekker op elkaar vitten.

Harrelson en Hart zijn ook aan elkaar gewaagd. Hoewel regisseur Patrick Hughes – die eerder al blameerde met The Expendables 3 (2014) en The Hitman’s Bodyguard (2017) – niet het beste uit zijn acteurs haalt. Randy praat te veel – dat werkt soms averechts bij bad guys; dat tast hun geloofwaardigheid aan – en Hart speelt Hart, inclusief zijn uitgekauwde slapstick en neurotische gewauwel. Dat de bioscooprelease van The Man from Toronto uiteindelijk niet doorging – Sony verkocht de distributierechten aan Netflix – spreekt boekdelen: Hughes heeft weer een grote misser achter zijn naam. In actiescènes is de filmmaker op zich een talent, maar daarmee is ook alles gezegd.