The Last Days of Ptolemy Grey S01E01: goed gecast mysterie

Wanneer een beklijvend personage al in de pilotaflevering van een dramaserie komt te overlijden, dan zegt de showrunner misschien wel eigenlijk: geen probleem, de andere personages zijn nog interessanter. Precies dat is het geval in The Last Days of Ptolemy Grey. Als Reggie (Omar Benson Miller) ineens wordt vermoord, dan heeft de 93-jarige Ptolemy Grey (Samuel L. Jackson) een groot probleem: Reggie was het enige familielid dat naar hem omkeek; dat hem bezocht. En dat toezicht is voor Grey ook broodnodig: hij is dementerend en vergeet hierdoor zelfs te eten. In zijn huis is het een grote chaos.

Eigenlijk kan Grey niet meer zelfstandig wonen, maar andere opties heeft hij niet. En hij is ook een beetje eigenwijs. In de eerste aflevering, geregisseerd door niemand minder dan Ramin Bahrani ( Goodbye Solo , 2008), krijgen we een goed idee van wat er zich in Greys hoofd afspeelt. Via flarden zien we flashbacks naar zijn traumatische jeugd op een boerderij waar hij werkte als katoenplukker. Of zijn dit eigenlijk een soort tijdreizen? Dat blijft aanvankelijk onduidelijk. Hoewel een ding zeker is: Grey wil Reggie’s dood wreken, en de moordenaar opsporen. In de openingsscène is de opmaat hiernaartoe te zien.

Grey zit met een pistool in z’n handen aan tafel en prevelt wat woorden, voordat hij ‘dingen gaat rechtzetten’. De rest van het drama speelt zich af gedurende de twee maanden die hieraan voorafgaan. Na Reggie’s dood ontfermt Robyn (Dominique Fishback uit The Deuce ) zich over Grey. Zij – ze is Greys nichtje - moet ervoor zorgen dat de oude man niet kaalgeplukt wordt door allerlei opportunisten die als aasgieren om Greys appartement heen zwerven terwijl haar oom de onomkeerbare daad uit de openingsscène voorbereidt. Of is Greys daad denkbeeldig? Onderdeel van zijn fantasie? Buiten kijf staat dat Jackson een imposant personage neerzet.

Jackson speelt eigenlijk altijd proactieve, schreeuwerige types en laat zich in The Last Days of Ptolemy Grey – een verfilming van het gelijknamige boek van Walter Mosley, die in de jaren 90 al furore maakte met de neo noir Devil in a Blue Dress (1995) – van een andere kant zien. Als een kwetsbare man, die niet lang meer te leven heeft; die zijn aanstaande dood en het leven dat hij heeft geleid naarstig overpeinst. Fishback, die lekker cynisch kan acteren, is goed gecast als Jacksons tegenspeler, hoewel daar in de pilotaflevering nog slechts glimpen van te zien zijn.

Het enige minpunt is dat The Last Days of Ptolemy Grey bij vlagen zwaarmoedig is. Maar wie wil weten of de beelden die Grey ziet denkbeeldige visioenen zijn, of een bovennatuurlijke gave, zal blijven kijken.