The Ice Age Adventures of Buck Wild: animatie van treurige kwaliteit

Mammoet Manny (Sean Kenin) en de andere welbekende inwoners van een ijzige enclave zijn pubers Crash (Vincent Tong) en Eddie (Aaron Harris) spuugzat. Het is hoog tijd dat de twee ‘hun eigen lot vinden’. Maar wat kunnen de wezeltjes nu eigenlijk? Voedsel vinden in de wildernis? Nee. Zichzelf wassen? Nee. Zichzelf beschermen tegen bloeddorstige wezens? Nee. Beatboxen kunnen ze wel, laten ze vervolgens zien – maar er is niemand die dit grappig vindt. Toch worden Crash en Eddie met een list verleid om het hazenpad te kiezen en belandt het duo in Lost World, waar ze het met hulp van rebel (en medewezel) Buck (Simon Pegg) opnemen tegen een agressieve paarse triceratops genaamd Orson (Utkarsh Ambudkar) en zijn leger van raptors.

The Ice Age Adventures of Buck Wild is alweer de zesde film uit de Ice Age -franchise, en net als bij andere animatiereeksen, zoals bij Hotel Transylvania , is de rek eruit. Deze films verschijnen niet meer in de bioscopen, en worden – zo lijkt het – uitsluitend nog gemaakt voor ouders of kinderen – of allebei – die tijdens hun zoektocht in catalogi van streamingdiensten naar iets herkenbaars speuren dat ze nog niet hebben gezien. Maar films als The Ice Age Adventures of Buck Wild zijn niet in positieve zin meer van hetzelfde, maar een slap destillaat van wat ooit was.

Dat begint in The Ice Age Adventures of Buck Wild   bij de kwaliteit van de animatie, die is treurig. Het beeld mist, zeker in scènes die als imposant moeten worden gezien, diepte en detail. Maar bovenal had het flinterdunne plot van The Ice Age Adventures of Buck Wild ook prima gepast in een ouderwetse televisieaflevering van 20 à 30 minuten. Filmstudio’s als Disney, de producent van The Ice Age Adventures of Buck Wild , moeten of meer geld en tijd investeren in hun franchises, of de focus verleggen naar nieuw materiaal, zoveel is duidelijk.