The Harder They Fall: Idris Elba vs. Jonathan Majors

Als Nat Love (Jonathan Majors) nog een kind is dan worden z’n ouders vermoord door een kwaadaardige cowboy genaamd Rufus Buck (Idris Elba). Jaren later, wanneer Buck na een lange gevangenisstraf wordt bevrijd door zijn oude gang, besluit Love wraak te nemen op de man die na zijn gruwelijke daad bij hem een geloofskruis in z’n voorhoofd kerfde met een scheermes. Love, die na al die ouderloze jaren is uitgegroeid tot een onvervaarde gungslinger, trekt met z’n gevolg naar het dorpje Redwood, dat Buck vrij snel na z’n vluchtpoging inneemt. The Harder They Fall staat dan ook in het teken van ouderwetse wraak.

Memorabel aan de film is dan ook niet de plot – de ontwikkelingen in de derde akte laten zich raden – maar de door filmmaker Jeymes Samuel gekozen vorm: hiphop, soul en reggae onder beelden van het uitgestrekte Amerikaanse achterland; splitscreens waarmee een keur aan close-ups op je afkomt; Tarantineske discussies en oneliners. Bovenal is de western er een met vrijwel uitsluitend zwarte acteurs: ook dat is een verfrissende aangelegenheid. En het zijn niet de minste namen: handlangers van Buck worden onder meer vertolkt door Regina King en Lakeith Stanfield; Love wordt bijgestaan door Zazie Beetz en Delroy Lindo.

Vorm – en een fijne cast – prevaleert in die zin boven inhoud. Met een vermakelijke maar weinig verheffende film tot gevolg, die met ruim 2 uur speeltijd ietwat had mogen worden ingekort. Niettemin kan worden gesteld dat Samuel zich in zijn speelfilmdebuut met verve betoont als een liefhebber van de klassieke western. The Harder They Fall roept met alle shoot-outs en groteske taferelen bij vlagen herinneringen op aan het oeuvre van Sam Peckinpah. En ook het beeld van Regina King die in een majestueus blauw outfit met haar paard het spoor blokkeert waardoor een treinmachinist aan de handrem moet trekken blijft op je netvlies gebrand.