The Good Fight S02: advocaten Diane, Maia en de rest vechten door!

Wat je ook van het vervolg op The Good Wife mag denken, met de opening credits van The Good Fight zit het in ieder geval goed. Op barokke muziek, gecomponeerd door David Buckley, passeren allerlei chique – maar voor een welgesteld advocatenkantoor doodnormale – objecten de revue: een rij luxe ingebonden rechtenboeken, een laptop, een antiek bureau, een kristallen karaf en een dure designertas. Die vervolgens aan het einde allemaal met veel bombarie tot ontploffing worden gebracht.

De sequentie slaat niet alleen op topadvocate Diane Lockhart (Christine Baranski), wier comfortabele leventje in één klap aan gruzelementen werd geslagen toen ze al haar pensioen- en spaargeld verloor bij een ponzifraude. Het slaat ook op de wereld van nu. De pilot opende met een close-up van Diane Lockhart, die in stille verbijstering op de tv keek naar de inauguratie van Donald Trump, om deze na een minuut in shock uit te zetten. (De opening credits van het tweede seizoen gaan zelfs nog een stapje verder: ditmaal exploderen ook drie breedbeeldtv’s met daarop de beeltenissen van Poetin, Trump en de neonazi’s uit Charlottesville).

Aan het begin van het tweede seizoen wordt een begrafenis gebruikt voor allesbehalve het bewijzen van de laatste eer. FBI-inspecteur Madeleine Starkey (Jane Lynch!) probeert advocate Maia (Rose ‘You know nothing, Jon Snow’ Leslie) de locatie van haar voortvluchtige vader (Paul Guilfoyle, CSI) te ontfutselen. Hij is man achter de ponzifraude die zijn eigen dochter liet opdraaien voor zijn misdrijf. Diane gaat aan de recreatieve drugs en krijgt een nieuwe baan aangeboden door een oude kennis die haar een jaar geleden nog niet met een tang had willen oppakken en Barbara Kolstad (Barbara wie? Precies!) neemt plompverloren afscheid als partner bij Reddick, Boseman en Kolstad, het advocatenkantoor waar Lockhart wel terecht kon toen ze na de fraude niets en niemand meer had. Gelukkig krijgen we er advocate Liz Reddick-Lawrence (Audra McDonald) voor terug, die bij het OM werd ontslagen nadat ze in een tweet haar opperbaas een ‘witte racist’ had genoemd.  

Net als bij The Good Wife spelen de rechtszaken in op de actualiteit. Zo ging het vorige seizoen over 'trollin' en over een dokter die via skype in Syrië de broer van een terrorist wilde redden. Er werd zelfs een tweet van Trump aangevoerd als legitiem bewijsmateriaal. Ondertussen begon republikein Mike Kresteva (wie had ooit gedacht dat Matthew Perry zo overtuigend onsympathiek kon zijn?) een heksenjacht op het advocatenkantoor dat het waagde om bovenmatig politiegeweld aan de kaak te stellen. Showrunners Robert en Michelle King beloven dit seizoen in ieder geval onderwerpen als impeachment, nepnieuws en gouden douches aan te kaarten. En dan is er ook nog de nieuwe ‘hype’ die misnoegde ex-cliënten ertoe aanzet hun advocaten om het leven te brengen (#KillAllLawyers).

Dat de makers de serie toch vooral ook luchtig en entertainend weten te houden komt door de bevlogen cast. Van hoofdrol tot gastrol (mogen we alsjeblieft Carrie Preston als Elsbeth Tascioni terug?); iedereen brengt zoveel vuur en enthousiasme mee in zijn / haar rol dat je ook als kijker weggaat met het idee dat het misschien toch wel allemaal goedkomt met de wereld. En ja, het bestaan van een stemvervormingsprogramma waarmee je een nep-Mike Pence wellustige opmerkingen kunt laten maken tegen een nep-Trump helpt ook.

Maia Rindell is geen Alicia Florrick / Julianna Margulies, en de serie lijkt soms gemakshalve te vergeten dat ze een vriendin heeft (tot deze nodig is bij een rechtszaak), maar naar Christine Baranski kan je wel altijd blijven kijken. Toch blijft er nog wel wat te wensen over. Voor een serie die zich afspeelt op een hoofdzakelijk zwart advocatenkantoor, is het soms nog wel heel erg de Diane en Maia show. Dus, kom op Kings: geef topacteurs Delroy Lindo (Adrian Boseman) en Cush Jumbo (Lucca Quinn) wat meer te doen en laat McDonald niet eindigen als Erica Tazal / Barbara Kolstad!