The End of the F***ing World S02: alles is oké, maar niet echt

Foto credits: Channel 4

‘Als iemand te weinig liefde krijgt weet hij niet wat het is. Dus kun je ze erin luizen. Ze zien dingen die er niet zijn. Maar we liegen allemaal tegen onszelf.’

The End of the F***ing World brak in het eerste seizoen bijna alle regels van een tienerserie. Het was een roadmovie uitgespreid over acht afleveringen, karakterontwikkeling was razendsnel en het ging best wel diep en duister. Maar er was ook een liefdevolle en bijna aandoenlijke romance tussen de zelfbenoemde psychopaat James en de sarcastische Alyssa, waar de serie door werd gedragen. The End of the F***ing World is eigenlijk een tienerserie voor volwassenen, met een fantastische soundtrack.

Het tweede seizoen heeft nog wel dezelfde vibe: het is nog steeds donker en een roadmovie, maar het voelt somberder - tragisch zelfs - omdat de personages worstelen met trauma’s. Ze zeggen dat alles oké is, maar eigenlijk is niks oké.

De cliffhanger van vorig seizoen liet de kijker afvragen of James (Alex Lawther) dood was. In seizoen twee laten de makers de kijker nog even in spanning (pas aan het einde van de tweede aflevering wordt hier iets over duidelijk), want in de eerste aflevering wordt een nieuw personage geïntroduceerd: Bonnie. Een nieuw personage introduceren in de eerste aflevering van een gevestigde serie is tricky, maar maker Charlie Covell doet dit naadloos.

Bonnie (Naomi Ackie; Star Wars: The Rise of Skywalker) heeft een strikte jeugd gehad. Ze gelooft dat mensen gestraft moeten worden en dat dit gebeurt uit liefde. Ze blijkt een van de vele slachtoffers te zijn van professor Clive. Ja, die verkrachter die door James vermoord werd. Alleen ziet zij zichzelf (door zijn manipulatie en grooming) niet als zijn slachtoffer, maar als zijn vriendin. Bonnie is uit op vendetta en plaatst zichzelf in het leven van de twee die hem haar hebben ontnomen.

Alyssa (Jessica Barden) woont nu met haar moeder en de tweeling bij haar tante en werkt in een café. Ze is niet meer de rebelse en bijdehante jonge vrouw – in ieder geval in mindere mate dan in seizoen een – die we hebben leren kennen. Cynisch is ze nog wel. 'Ik heb psychologische hulp nodig', zegt ze aan het einde van de serie.

De voice-overs – waarmee we de gedachten van de personages horen – zijn ook dit seizoen sterk en goed getimed. In de kern draait seizoen twee om het verwerken van verschillende soorten trauma en hoe mensen daarmee kiezen te dealen. ‘Angst begint klein, maar kan uitgroeien naar iets groots.’

The End of the F***ing World is gebaseerd op de gelijknamige stripboeken van Charles Forsman. Het doorbreekt de geromantiseerde tienerverhalen en lijkt met de verhaallijnen het klassieke Romeo en Julia-verhaal een f*** you te willen geven. Maker Charlie Covell sluit uit dat er een derde seizoen komt.