The Durrells in Corfu S01E01: op de bonnefooi naar Griekenland

Weduwe Louisa Durrell (fijne rol van Keeley Hawes) woont met haar vier kinderen in het Engeland van de jaren dertig. Omdat haar man is overleden, voelen verschillende andere mannen de ongebreidelde behoefte om zich met het gezinsleven van de Durrells te bemoeien. Het vuur schiet in de ogen van Louisa wanneer ze op deze onhebbelijkheden stuit: een rector die neerbuigend spreekt over haar zoon; de buurman die wel een goede kostschool weet. De strijd tegen het patriarchaat lijkt een onmogelijke wedstrijd, hoewel Louisa’s kinderen ook niet meehelpen: het zijn stuk voor stuk belhamels.

Totdat het idee wordt gemunt om – aangezien de Durrells toch op zwart zaad zitten – te verkassen naar het Griekse eiland Corfu. Dan nog een idyllisch en spotgoedkoop oord. Waar de mooie, gebruinde mannen voor Louisa in de rij staan. Zoon Larry (Josh O’Connor uit The Crown) kan er aan zijn vunzige roman werken, Leslie (Callum Woodhouse) ontpopt zich als een schietgrage cowboy, Margo (Daisy Waterstone) baadt in de zon, en jongeling Gerry (Milo Parker) ontdekt de flora en fauna van het eiland dat ironisch genoeg wordt omschreven als een plek ‘zonder de opsmuk van civilisatie’. Want Griekenland is immers een van de bakermatten van civilisatie.

Niettemin was het land in deze periode straatarm en een toevluchtsoord voor Britten. Hoewel de armoede vooralsnog onderbelicht blijft. De makers onderschrijven vooral het contrast tussen de Griekse vrijheid en de Britse rigiditeit. En dat brengt natuurlijk enige romantiek met zich mee, want niet alleen Louisa snakt naar een nieuwe liefde. Naast de matriarch zijn ook de kids – op de iets te jeugdige Gerry na – rijp voor een romance. Dan moeten ze zich overigens wel even behoorlijk zien te gedragen. Gelukkig zijn er goede (en natuurlijk ook slechte) rolmodellen te vinden op het eiland – die hen de mores kunnen bijbrengen.

The Durrells in Corfu laat zich omschrijven als een lichtzinnige, luchtige vakantie naar een oord dat tegenwoordig bekendstaat om de ‘all inclusive’ vakanties. Ooit was het vrijwel ongerept en tegelijkertijd vuig: er was geen elektriciteit, maar de natuur bloeide. In dat opzicht is het drama – naar de boeken van Gerald Durrell himself – doordrenkt in nostalgie. Naar een tijd waarin je zonder wikken of wegen op de bonnefooi kon naar Corfu, met slechts een weduwepensioen als financiële zekerheid.