The Devil’s Hour S01E01: speels maar ijzingwekkend

Foto credit: Prime Video

Eigenlijk is er geen goed woord voor het Engelse lingering : slepend is misschien een aardige Nederlandse vertaling. Denk aan een vlieg die de hele tijd rond zoemt in je woonkamer die zich telkens verstopt als je hem probeert te vermorzelen. Zo laat The Devil’s Hour zich omschrijven: er is iets gaande, maar je kan je vinger er niet op leggen. Dat ligt ook aan de gefragmenteerde verhaalstructuur van deze door Tom Moran ( The Feed , 2019) bedachte horrorreeks: telkens wisselen het heden en de naargeestige toekomst elkaar af. Met in het centrum van het verhaal Lucy Chambers (Jessica Raine): een carrièrevrouw met een zwijgzaam, mysterieus en onhandelbaar zoontje.

Chambers wordt elke nacht wakker om 03:33 uur. Dat tijdstip wordt ook wel the devil’s hour genoemd: het punt in de nacht waarop de krachten van een heks het sterkste zijn. Hoewel het in de openingsaflevering lijkt dat niet Chambers maar haar zoontje behekst is. Een ironische gewaarwording: de hoofdpersoon werkt namelijk zelf als baas bij een afdeling van jeugdzorg. Zij houdt zich dus dagelijks bezig met jonge kinderen en hun soms gewelddadige ouders, terwijl ze zich misschien niet realiseert wat voor monster ze zelf in huis heeft – en ja, The Devil’s Hour is een opzichtige, speelse knipoog naar de horrorklassieker The Omen (1976).

Na de introductie van Chambers verlegt Moran af en toe de focus naar een rechercheur (Nikesh Patel speelt Ravi Dhillon) en ook voormalig Doctor Who Peter Capaldi maakt zijn opwachting in een intrigerende rol. Het is evenwel nog onduidelijk hoe de verhaallijnen van deze personages weer verbonden zijn met die van Chambers. Dat lijkt ook de bedoeling: Moran laat de puzzelstukjes in een lijzig tempo op hun plek vallen. Misschien wel met als doel dat je als kijker - tegen de tijd dat je alles begrijpt - je realiseert naar wat voor afschuwelijks je eigenlijk al die tijd hebt zitten kijken.