The Cuphead Show S01E01: onvervalste Americana

The Cuphead Show oogt heerlijk vintage. Denk bijvoorbeeld aan Disneycartoons van voor de Tweede Wereldoorlog. De serie draait om Cuphead (een beker) en zijn maatje Mugman (een mok), die in een soort tijdloos en bij vlagen akelig luilekkerland allerlei avonturen meemaken. De animatieserie heeft in die zin niet een thema dat geworteld is in het nu, maar dat is geen enkel probleem, of zoals de zangeres in het openingsnummer zingt: ‘We zoeken naar doodnormaal plezier.’ En plezierig (en heerlijk vintage) is The Cuphead Show zonder twijfel. Makers Chad en Jared Moldenhauer – die in 2017 een videogame maakten over Cuphead en deze bewerkten - kennen hun klassiekers.

In de eerste aflevering ontdekken de beker en de mok een circus in de middle of nowhere in een bos. De attracties zien er aanlokkelijk uit, en het is er zeer gezellig. Maar dan ontdekken ze een ballenspel dat je ziel opzuigt. De duivel blijkt erachter te zitten. En het circus is gebouwd op een hellekrocht waar satan de zielen van de mensen die zich laten verleiden tot het spel gevangenzet. ‘En als het je nog niet is opgevallen: ik ben de duivel’, zingt de demon tijdens een speels musicalnummer. Want opzichtigheid wordt niet bestraft in The Cuphead Show. Álles is een verwijzing naar het verleden; de creatieve slapstick in het bijzonder – zie bijvoorbeeld een olifant die met de stoom uit z’n slurf een pannenkoek naar zijn klant toeschiet.

Netflix toont met  The Cuphead Show opnieuw een ideaal platform te zijn voor makers van excentrieke – of vintage – animatie. Zie bijvoorbeeld ook Paradise PD van Waco O’Guin en Roger Black. Dit zijn teams die geen miljoenen dollars nodig hebben om geprononceerde en onderhoudende animatie te maken. The Cuphead Show is wat dat betreft een voorbeeld van hoe de versnippering van het televisieaanbod ook positieve kanten heeft.