The brink S1E1: Clintons waarschuwing als plotlijn

 

Hillary Clinton waarschuwde in juli 2016 : ‘De Amerikaanse nucleaire codes leg je niet in de handen van Trump’ – op eenzelfde scenario drijft The brink.

Als Pakistan verzeild raakt in een bloederige machtsstrijd, dreigt de nieuwe president van het land de gezworen aartsvijand van Pakistan, Israël, te bombarderen met nukes. Terwijl de Amerikaanse ambassadeur te Pakistan zich vooral bezighoudt met het reciteren van versen uit de bijbel, is alle hoop gevestigd op Alex Talbot, een laaggeplaatste officier op de ambassade. Normaal houdt hij zich vooral bezig met drugs dealen voor ambassademedewerkers, maar de minister van Buitenlandse Zaken, Walter Larson, legt de veiligheid van de wereld juist in zijn handen. Talbot is meteen de reden om The brink te kijken, omdat hij steeds weer een goede twist aan het verhaal geeft.

Talbot wordt in zijn bijna onmogelijke taak bijgestaan door de Pakistaanse chauffeur Rafiq Massoud, die zich in eerste instantie vooral ergert aan de stereotype blik op de wereld van Talbot. Zonder dat hij er echter erg in heeft, krijgt hij echter een steeds grotere rol in een conflict dat bijzonder veel eigenschappen heeft van eerdere Amerikaanse ‘escalaties’.

The Brink wisselt continu tussen een satirisch steekspel in de richting van het Amerikaanse buitenlandbeleid en een griezelig realistische weergave van hoe het lot van een (wereld)oorlog zo maar in handen kan komen te liggen van een underdog. Je hoop dat de Amerikanen twee keer nadenken voordat ze op de knop drukken. Voor de diepe verhaallijnen hoef je The brink niet te kijken, maar door de aanwezige humor vergeet je bijna dat die überhaupt ontbreken.