The Bear S01E01-04: ijzersterk keukendrama

Foto credits: Matt Dinerstein / FX Networks

'Carmen, jij hier? Ik dacht dat je zelfmoord gepleegd had.' 'Nee, dat was mijn broer.'

Op het eerste gezicht is maar moeilijk te begrijpen waarom Carmen (Jeremy Allen White, Shameless ) – Carmy voor intimi – zijn baan als chef-kok bij ‘het beste restaurant ter wereld’ in New York heeft opgezegd om in Chicago te gaan werken in de sandwichshop die zijn broer hem heeft nagelaten.

Het is een zooitje in de keuken. Niets is geordend, niets is opgeruimd, en van teamwork lijken de collega’s überhaupt niet te hebben gehoord. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de torenhoge schulden die broer Michael heeft achtergelaten. Of over de argwaan en vijandigheid waarmee ‘wonderkind’ Carmen door zijn nieuwe collega’s wordt begroet, vooral door ‘Cousin’ Richie (Ebon Moss-Bachrach, Girls , NOS4A2 ), die uit principe bij alles wat Carmen zegt standaard het tegenovergestelde roept. En zitten de klanten nu echt te wachten op broodjes van Michelinsterren-kwaliteit? Spaghetti met saus uit blik doet het toch prima?

The Bear  start direct midden in de chaos, waar je zelf als kijker, net zoals nieuwkomer Sydney (Ayo Edebiri, Big Mouth , Dickinson ), een weg moet zien te vinden. Beetje bij beetje schuiven de puzzelstukjes in elkaar. Zoals de reden van de moeizame relatie tussen Carmy en Cousin Richie, die niet echt een ‘cousin’, oftewel neef, is. Je leert ook meer over het reilen en zeilen in een semiprofessionele keuken. Zoals het belang van communicatie, en waarom koks ‘behind’ en ‘corner’ roepen wanneer ze zich door de ruimte bewegen. Dat Carmen al zijn collega’s aanspreekt met ‘Chef’ is een teken van respect.

Respect heeft de serie ook naar de kijker toe. Showrunner Christopher Storer ( Ramy ) gooit ons in het diepe, erop vertrouwend dat we ook zonder hulp blijven drijven. Mooi zijn ook de kleine details, zoals het feit dat Carmen, na een dag vol culinaire toverkunsten, thuis neerploft op de bank met een broodje pindakaas en jam, een zak chips en een blikje cola (zijn oven gebruikt hij als extra kastruimte). Of de ontdekking dat Richie, zo’n man die in een bouwzaak weigert een medewerker om hulp te vragen en een vrouw die met hem in discussie gaat direct ‘hysterisch’ noemt, een lieve en geduldige vader is voor zijn 5-jarige dochter.

In het oog van de keukenstorm staat Jeremy Allen White als Carmen. White heeft van zichzelf een intrinsieke innemendheid – die hij al optimaal benutte als broer Lip in Shameless. Maar hier voelt het tegelijkertijd als een façade. Hoe kan het ook anders, met zoveel onverwerkt trauma? Zijn broer pleegde zelfmoord, en het werken bij ‘het beste restaurant ter wereld’ was allerminst een sprookje. ‘Alles is oké’, zo bezweert hij zijn zus Nat (Abby Elliott, Saturday Night Live ). ‘Ik krijg alleen soms geen lucht en word ’s nachts schreeuwend wakker.’ Begrijpelijkerwijs is deze mededeling niet zo geruststellend als Carmen zelf denkt dat het is. Het gaat een keer ontploffen, maar of Carmen straks im- of juist explodeert, dat valt nog te bezien.