The Bastard Son & The Devil Himself: doorsnee coming-of-age-horror

Foto credits: Teddy Cavendish / Netflix

De vader van Nathan Byrn (Jay Lycurgo) verkreeg ooit allerlei duistere krachten toen hij een groep heksen vermoordde. De heksenkring waar Nathan tegen wil en dank onderdeel van is vreest dat Nathan lijdt aan dezelfde demonische impulsen; dat hij deze moorddrift heeft geërfd van zijn vader. Dus wordt de jongeling stevig in de gaten gehouden, en aan het begin van de openingsaflevering van The Bastard Son & The Devil Himself stevig overhoord door een collega-heks. ‘Ben je weleens boos? Denk je weleens aan het vermoorden van iemand?’ En: ‘Kan je nu mijn hartslag horen?’

Want Nathan wordt bijna 17 jaar en zal dan beschikken over bijzondere gaven. Hij geneest sneller dan mensen en beschikt over een bijzonder gehoor. Die laatste vraag blijft hij evenwel – hoewel hij de hartslag van de heks wel degelijk hoort - beantwoorden met ‘nee’. Omdat hij – net als mensen in zombiefilms die zijn gebeten maar dat blijven ontkennen – geen kleur wil bekennen. Misschien sluiten ze hem dan wel op. Hoewel Nathans kwaal ook gewoon een groot opzichtig zinnebeeld is voor opgroeien. Dat gaat soms goedschiks, dan kwaadschiks. Met horten en stoten die in het geval van deze nieuwe serie doen denken aan Linda Blair in The Exorcist (1973).

In The Bastard Son & The Devil Himself worden door Nathan overigens meer verwijzingen gemaakt naar Harry Potter. De serie, die is gebaseerd op de young-adult-boekenreeks van Sally Green, speelt zich namelijk af in het heden: dus is Potter de referentie voor Nathan als hij erachter komt dat hij beschikt over bovennatuurlijke krachten. Misschien is dat ook makkelijk voor de kijker, die zo’n referentie makkelijker begrijpt dan bijvoorbeeld Linda Blair, in een doorsnee horrorreeks die uiteraard weer eens draait om die aloude strijd tegen het kwaad.