Sisterhood S01E01: koddig en cartoonesk

Foto credits: Lumiere

In het introfilmpje van de IJslandse misdaadreeks Sisterhood komt een shot van de Fjaðrárgljúfur-kloof voorbij. Misschien niet per se vanwege zijn schoonheid, maar als metafoor voor de kloof, of kloven, die zijn ontstaan tussen de vriendinnen Elísabet (Lilja Nott Doorarinsdottir), Karlotta (Ilmur Kristjánsdóttir) en Anna (Jóhanna Friðrika Sæmundsdóttir) nadat ze 25 jaar eerder om onduidelijke reden betrokken raken bij de dood van hun vriendin. Niemand heeft hier ooit lucht van gekregen, totdat in het heden bij opgravingen bij een steengroeve menselijke resten worden gevonden en de dames – die sindsdien uit elkaar zijn gegroeid – verplicht worden tot een reünie.

Want, zoals pastoor Elísabet benadrukt: ‘De zaak is nog niet verjaard.’ Ze vindt het lot van hun families bovendien belangrijker dan ‘een schoon geweten’. Kortom, er wordt alles op alles gezet om te voorkomen dat er een link tussen de menselijke resten – die van een 14-jarige vrouw blijken te zijn – en Elísabet en haar kompanen wordt gelegd. Hoewel het in de pilotaflevering onduidelijk blijft of het een moord of een ongelukkige samenkomst van omstandigheden betreft. Niettemin is het wel hilarisch dat een moralistische preekster het belangrijker vindt dat ze niet in de gevangenis gaat, dan dat ze een schoon geweten heeft.

Sowieso oogt en voelt Sisterhood nogal cartoonesk. Zie bijvoorbeeld de twee rechercheurs die op de zaak worden gezet: een jonge man en een iets oudere vrouw vormen een olijk duo à la Laurel en Hardy. Het zijn koddige types die tijdens hun werk pauzeren bij een tankstation om daar pakjes druivensap en hotdogs te nuttigen. Het belangrijkste manco van Sisterhood is misschien wel dat er nauwelijks ruimte is om mee te leven met de drie vrouwen; mede dankzij een chaotisch scenario: er gebeurt te veel in de eerste aflevering, en te veel scènes staan in het teken van expositie.

IJslandse dramaseries doen het goed de laatste jaren, maar Sisterhood is een overduidelijke misstap. Misschien des te opvallender, omdat er zoveel interessante krimi’s uit het Scandinavische land komen.