Sharp Objects: géén Big Little Lies 2

Foto credits: HBO

Zo op het eerste gezicht lijken de series Sharp Objects en Big Little Lies wel wat op elkaar. Beide zijn HBO-producties. Beide draaien om een moordmysterie met vrouwen in het middelpunt. Beide hebben een 'American sweetheart' (na Reese Witherspoon is nu Amy Adams te zien) in de hoofdrol. Beide zijn gebaseerd op New York Times bestsellers en beide zijn zelfs geregisseerd door dezelfde regisseur, namelijk de Canadese filmmaker Jean-Marc Vallée ( Dallas Buyers Club , Wild ).  

Maar, wie bij Sharp Objects - van showrunner Marti Noxon ( UnREAL , Dietland ) - een Big Little Lies 2 verwacht, komt straks bedrogen uit.

Het feit dat het boek afkomstig is van Gillian Flynn , ook nauw betrokken bij de adaptatie, was al een belangrijke hint. Flynn werd wereldberoemd met haar boek Gone Girl – in 2014 verfilmd door David Fincher met Ben Affleck en Rosamund Pike in de hoofdrollen – een roman die alle verwachtingen van een moordmysterie onderuit haalde. Vooral wat betreft de rol van de vrouw, of, althans, hoe vrouwen – volgens de man - behoren te zijn.  

Ook in haar debuutroman Sharp Objects zijn de gezellige theekransjes en hartverwarmende demonstraties van vrouwelijk kameraadschap ver te zoeken. Sharp Objects toont juist de andere kant: de wreedheid en manipulatie, de jaloezie en wrok, de zelfhaat en (zelf)destructie.

Journaliste Camille (Amy Adams uit Arrival ) keert schoorvoetend terug naar haar geboorteplaats, een (fictief) gehucht genaamd Wind Gap in de staat Missouri, om daar verslag te doen van een lokaal drama. Een twaalfjarig meisje is namelijk spoorloos verdwenen; een scenario dat onheilspellende overeenkomsten vertoont met de kidnapping van en moord op een ander meisje van een jaar eerder.

Camille kon destijds niet wachten om Wind Gap te verlaten, maar haar hoofdredacteur (Miguel Sandoval) denkt dat haar persoonlijke link met de plek en met de mensen haar zal helpen dichter bij de kern te komen. Te dichtbij, zo blijkt uiteindelijk. Al snel komt Camille vast te zitten in de verstikkende greep van haar moeder Adora (Patricia Clarkson), niet alleen de matriarch van huize Crellin, maar ook zo’n beetje de oermoeder van het dorp. Adora is de eigenaresse van het varkensimperium waar de hele economie van Wind Gap op draait. De invloed en inbreng van Camilles stiefvader Alan (Henry Czerny) is te verwaarlozen. Camille maakt ook nader kennis met haar dertienjarige halfzus Amma (Eliza Scanlen), die zich binnenshuis als een porseleinen poppetje door Adora in de watten laat leggen, maar buiten de deur de buurt terroriseert.

De eerste aflevering weet direct de juiste sfeer te vangen. Het is moeilijk je een meer deprimerende plek dan Wind Gap voor te stellen om op te groeien, behalve dan misschien Ozark in de Netflix-serie Ozark (niet geheel ontoevallig ook in Missouri). De klamme, stroperige hitte is haast voelbaar. De tijd lijkt bijna stil te staan. Het enige dat je kan doen is wachten op het einde.

Camilles terugkeer naar Wind Gap rijt oude wonden open, wonden die eigenlijk nooit helemaal waren geheeld. Haar pijnlijke herinneringen sijpelen ook de afleveringen binnen. Al direct tijdens de opening speelt Vallée vernuftig met de tijd. We volgen twee jonge meisjes op rollerskates door Wind Gap, om uit te komen bij een statige villa. De twee meiden sluipen het huis binnen en komen uit bij een slapende Camille, die vervolgens ontwaakt in haar eigen flatje in St. Louis. De twee meisjes aan het begin waren de jonge Camille (een perfect gecaste Sophia Lillis, bekend als Beverly in It ) en haar andere halfzusje Marian, die twintig jaar geleden stierf na een lang ziekbed.

Camille en de kijker worden steeds verder het mysterie ingezogen. De lokale sheriff (Matt Craven, Crimson Tide ) is duidelijk niet voorbereid op de mogelijkheid van een seriemoordenaar in Wind Gap. Ook een gesjeesde detective uit Kansas (Chris Messina, The Mindy Project ) is in eerste instantie weinig behulpzaam. Zowel de vader (Will Chase, Luke Wheeler in Nashville ) van het eerste slachtoffer – een alcoholist met woedeaanvallen – als de broer (Taylor John Smith) van slachtoffer nummer twee lijken de meest logische verdachten. Want een jongen die veel huilt, zelfs al is het vanwege zijn dode zusje, daar moet natuurlijk meer achterzitten. Of weet Jackie (een haast onherkenbare Elizabeth Perkins, bekend van Weeds ), een oude, maar inmiddels verguisde vriendin van Adora misschien meer?

Belangrijker dan het moordmysterie – al is de ontknoping ijzingwekkend effectief - is de giftige driehoeksverhouding tussen Camille, Amma en Adora. Flynn schreef het boek in 2006, maar het verhaal past perfect in het #MeToo-tijdperk. 'Dit is wat er gebeurt wanneer vrouwen hun verhalen, hun trauma’s en hun woede moeten inslikken', vertelde ze onlangs in een interview met het tijdschrift Vanity Fair. Dit is ook waarom Flynn zo lang heeft gewacht met het verkopen van de rechten en waarom ze er zelf zo nauw bij betrokken wilde zijn: ‘Ik wilde zeker weten dat de duisternis van Camille gewaarborgd zou blijven.’

Camille is een vrouwelijk karakter dat je niet veel ziet en al helemaal niet als hoofdpersonage. Ze is gevuld met rouw, verdriet, eenzaamheid en woede, vastgeklonken aan een continue negatieve feedbacklus die alleen tijdelijk kan worden doorbroken met drank en de scherpe objecten uit de titel. Zo rauw en kwetsbaar hebben we Amy Adams nog niet vaak gezien. Amma is juist een mysterie, zowel aanhankelijk als wreed, zowel beschermend als manipulatief, zowel het kleine meisje dat door haar moeder gebadderd en gevoerd moet worden als de opperbitch van haar school.

Adora (een voortreffelijke Clarkson) heeft juist passieve agressiviteit tot een kunstvorm verheven. Zij is de keizerin van de duizenden papiersneetjes. ‘Kijk nou wat je hebt gedaan!’, verwijt ze Camille wanneer ze zichzelf door onoplettendheid in haar handen snijdt. Zelfs een ogenschijnlijke toenadering is een verkapte belediging. ‘Je bent zo afstandelijk, net als je vader. Ik denk dat ik daarom nooit van je heb kunnen houden.’

Sharp Objects is geen Big Little Lies – Flynn vergeleek het boek zelf eerder met een western, met Camille als eenzame revolverheld. Gelukkig maar.

Sharp Objects, vanaf 1 juni 2022 te zien op Canvas