Shadow and Bone S02E01: vermoeidend en leeg

Foto credits: Dávid Lukács / Netflix

‘Ik ben terug en ik heb wat nieuwe vrienden gemaakt’. Met deze kazige bespiegeling herintroduceert The Darkling (Ben Barnes) zich aan het einde van de openingsaflevering van het tweede seizoen. Waarom zou hij zijn terugkeer verbaal moeten bevestigen? We zien hem toch? Het lijkt soms bijna alsof de makers van Shadow and Bone de kijker verachten. Zoals wanneer de Crow Kaz Brekker (Freddy Carter) arriveert in Ketterdam en stelt: ‘Oost west, thuis best. Ik ga dit vieren met dobbelstenen en losbandigheid.’ Volstaat een blik soms niet meer? Tegelijkertijd is de reeks een aaneenschakeling van patstellingen, shoot-outs en intriges. Dat vermoeit al snel; er is een evident gebrek aan ademruimte.

De serie laat zich opnieuw omschrijven als een lightversie van Game of Thrones. Een visuele young-adult-roman: de verhaallijnen zijn gebaseerd op de coming-of-age-boeken van Leigh Bardugo, dus dat is niet eens een vergezochte assumptie. Centraal in Shadow and Bone staat de strijd van de Sun Summoner Alina Starkov (Jessie Mei Li) tegen de Fold: een soort duistere wolk vol monsters die in het tweede seizoen almaar groter lijkt te worden. Om dit gebied, dat is gecreëerd door The Darkling, te bestrijden moet Starkov monsters zien te vinden die haar kunnen helpen. Vorig seizoen constateerde ze al dat ze er zelf niet de kracht voor heeft.

Dus zoekt Alina medestanders terwijl The Darkling nog steeds die aloude intentie heeft om ‘de wereld te veroveren’. Het tweede seizoen biedt daarnaast een podium aan een trits aan nieuwe personages, waaronder een Heartrender (een soort magiër die de organen van mensen kan aanvallen) die zich bij de Crows voegt. Het lijkt soms bijna alsof de complexe verhaalwereld van Shadow and Bone fungeert als een dekmantel voor het feit dat de serie weinig te vertellen heeft.