Setvisit Fear the Walking Dead S3: politiek spel tussen de zombies.

Op de set van Fear the Walking Dead voelt de zombie-apocalyps opeens wel heel dichtbij. Praktisch gezien is het met de auto slechts tien minuten rijden over een hobbelig heuvelweggetje bij Primo Tapia vandaan, een slaperig voorstadje van Rosarito in Mexico, maar je waant je alleen op de wereld. Een gevoel dat wordt versterkt omdat er geen telefoon- of internetbereik is.

We bevinden ons op de ranch van patriarch Jeremiah Otto (Dayton Callie, Deadwood, Sons of Anarchy), met wie Madison Clark (Kim Dickens) en haar samengestelde gezin in het derde seizoen veelvuldig de degens zullen gaan kruisen. Jeremiah is de aanvoerder van een groep ‘preppers’, mensen die zich al lang van tevoren hadden voorbereid op het Einde der Tijden, al hadden ze daarbij niet per se zombies verwacht.

Het is het tweede jaar op rij dat de cast en crew in Mexico neerstrijken. Het vorige seizoen speelde het beroemde Rosarito Beach Hotel – een favoriet toevluchtsoord voor Hollywoodsterren tijdens de drooglegging in de jaren 20 van de vorige eeuw én het hotel waar de journalisten deze trip verblijven – een belangrijke rol.

Nog belangrijker is de nabijheid van de Baja Studios, in de jaren 90 speciaal voor Titanic uit de grond gestampt. Pièce de résistance: de (nu lege) gigantische watertank die uitkijkt over de Stille Oceaan en binnen twee dagen met bijna 65 miljoen liter zeewater kan worden gevuld. Later wisten ook andere films met grote waterscènes de studio’s te vinden, zoals All is Lost met Robert Redford (die destijds ook in Rosarito Beach Hotel verbleef), Pearl Harbor en Master and Commander. Van die laatste film is nog een deel van het schip op het terrein te bewonderen. Van de Titanic zelf is in de studio niets meer te zien, vertelt onze goedgemutste gids, Rolando Navarro, desgevraagd. ‘Nee, helaas. Die is gezonken.’

De voortreffelijke waterfaciliteiten waren een belangrijke reden dat ze voor het tweede seizoen voor Mexico kozen, vertelt showrunner David Erickson via een skype-verbinding vanuit Los Angeles. Aan het einde van het eerste seizoen kozen Madison, Alicia, Nick, Chris, Travis, Daniel en Ofelia samen met gladde prater Strand (Colman Domingo) en zijn zeejacht Abigail het ruime sop, weg van het door zombies overwoekerde Los Angeles, op zoek naar een veilige haven. ‘Op het moment dat de hoofdrolspelers aan het einde van het eerste seizoen in de boot stapten was de vraag: waar nu heen? Het eerste seizoen hebben we voornamelijk opgenomen in Vancouver wat door moest gaan voor Los Angeles. Wat, als je L.A. en Vancouver kent, nog best een uitdaging was. We hadden terug kunnen gaan naar Canada, maar dan was de serie niet geworden zoals hij nu is.’

Nog een voordeel: De Baja Studios zijn dichtbij L.A. en van alle gemakken voorzien. Studio 4, de plek waar Rose Jack in Titanic dobberend op de ijskoude Atlantische Oceaan vaarwel zei (terwijl de castleden in werkelijkheid peentjes zweetten) is nu de setting voor twee ondergrondse bunkers, allemaal tot in detail bevoorraad en ingericht door prop master Colin Thurston, die ervaring opdeed bij twee Alien- en vier Bond-films, en ooit een facehugger ruilde voor een echte Darth Vader helm uit de originele Star Wars-trilogie. Maar dat terzijde. De grootste uitdaging als meester der rekwisieten? Het vinden van originele gebruiksvoorwerpen waarmee zombies kunnen worden uitgeschakeld.

Op de backlot zijn ook nog restanten te zien van La Colonia, uitgedacht door art designer Bernardo Trujillo, een Mexicaanse kolonie waar Nick (Frank Dillane) vorig seizoen verzeild raakte. Maar dat is in omvang niets in vergelijking met de Otto Family Ranch: tachtig hectare aan glooiende heuvels, waar je een rondje om je as kunt draaien zonder ook maar één ander huis te zien. Toch ligt het landgoed, eigendom van een stel broers, op nog geen twintig minuten rijden van de studio’s. In vier weken toverden Trujillo en zijn crew het eenvoudige lemen vakantiehuisje om tot een luxe blokhut (het originele huis zit verstopt ín de blokhut). Het aangrenzende veld staat bezaaid met campers (de meeste voor een paar tientjes op de kop getikt), daar weer naast staan de ziekenboeg en de kantine waar Jeremiahs volgelingen dagelijks samen komen. En zo is een Mexicaanse haciënda opeens een Amerikaans toevluchtsoord, net aan de Amerikaans-Mexicaanse grens.

Het idee van grenzen speelt dit jaar een extra grote rol, benadrukt Erickson. ‘Ik wilde altijd al een border story maken, een verhaal dat zich afspeelt op het grensgebied tussen verschillende talen, ideologieën en culturen. Ik had alleen nooit gedacht dat zombies daar het ideale opstapje voor zouden zijn.’ Eerlijk is eerlijk, de zusterserie van The Walking Dead is vanaf het begin meer gericht geweest op het familiedrama dan op het einde der tijden. ‘De familiedynamiek in Fear is voor mij heel belangrijk. Ik heb er zelfs wat elementen van mijn eigen disfunctionele familie ingestopt!’ Al begrijpt Erickson de aantrekkingskracht van verhalen over een zombie apocalyps wel. ‘Zombies zijn eigenlijk een leeg canvas. Je kan er elke angst, iedere fobie op projecteren die je maar wilt. Tegelijkertijd is het iets dat je dood kunt maken. Dat werkt louterend. Ik denk dat mensen sowieso gefascineerd zijn door apocalyptische drama’s, omdat je jezelf af kunt vragen: zou ik dit overleven? Maar dan wel vanuit de veilige omgeving van je woonkamer.’

Ook politiek en maatschappijkritiek spelen al vanaf het begin een belangrijke rol, van het falen van de overheid bij een grote ramp in seizoen 1 tot de bootmigranten in seizoen 2. Dit seizoen is de link waar mogelijk nog duidelijker.‘Het is niet onze bedoeling om op de zeepkist te gaan staan, maar het is onvermijdelijk dat er vergelijkingen worden getrokken tussen wat er in de serie gebeurt en in het echte leven. Helemaal na de afgelopen verkiezingen. Want, aan wie lieer je je in tijden van crisis? Ongeacht de positieve aspecten die je denkt te kunnen ontwaren in onze huidige president, je kan ze niet los zien van het racisme en de vrouwenhaat die er mee gepaard gaan. Madison sluit zich met haar familie aan bij een groep mensen wiens ideologieën zij eigenlijk verwerpelijk vindt, maar om haar familie veilig te houden rationaliseert ze die beslissing. En daar zal ze de consequenties voor moeten dragen.’

Dit wordt dan ook echt Madisons seizoen. ‘De familie komt weer samen. Maar ze zijn hele andere mensen dan toen we ze leerden kennen. Vooral Madison moet een manier gaan vinden hoe ze haar gezin kan beschermen zonder dat ze daarbij haar ziel verliest.’ Die ontwikkeling maakt het het meest duistere seizoen tot nu toe, met aan het einde, zo belooft Erickson, wel een klein glimpje hoop. ‘De kunst is het duister op te zoeken maar toch ook een reden te vinden om door te gaan. Als dat er niet is, waarom zouden mensen dan nog kijken?’

Erickson stopt na dit seizoen als showrunner, wat niet betekent dat hij niet zo zijn ideeën heeft over de ideale lengte (vijf seizoenen) en het perfecte einde: ‘Die zou gaan tussen twee hoofdpersonages, die ik hier niet bij naam zal noemen, en ik heb een redelijk goed idee wie wie om het leven brengt. Maar of dat ook echt gaat gebeuren, dat is natuurlijk aan mijn opvolger.’

Fear the Walking Dead S3, vanaf 5 juni op AMC.