Samen (op)groeien

Kinderen kun je ze eigenlijk niet meer noemen, Lieke, Chris en Mees uit Oogappels. Ze zijn in en in zekere zin met de serie – het eerste seizoen werd in 2018 opgenomen – gegroeid van pubers tot jongvolwassenen. Hoe is dat voor Susan Radder (23), Thor Braun (22) en Maas Bronkhuyzen (20)? In hoeverre zijn ze hun personages, wat leerden ze, over zichzelf, over elkaar en van elkaar en hoe kijken ze naar de toekomst van Oogappels?

Konden jullie bevroeden dat jullie vijf jaar na het eerste seizoen nog steeds in Oogappels zouden spelen?

Susan Radder (Lieke): Nee joh! Thor Braun (Chris): Totaal niet. Ik ging auditie doen voor een bijrol van een serie van tien afleveringen. Er was amper informatie over wat er precies van me verwacht werd. Ik weet nog dat ik voor de opnames van de eerste aflevering op de set kwam en dat ik met Will (Koopman, de regisseur, red.) besprak wat mijn rol zou inhouden. Het personage Chris is echt ontstaan vanuit kleding en make-up. Die om-en-om nagellak, bijvoorbeeld, dat was gewoon experimenteren op de eerste dag. Maar Chris staat niet zover van me vandaan. Eigenlijk hebben we ons samen ontwikkeld door de seizoenen heen.

Maas, jij was de jongste van de drie, 16 toen je begon. Van de jongens was (en ben) je de meest getroebleerde. Kwam je ook onwetend binnen op de set?
Maas Bronkhuyzen (Mees): Eigenlijk wel. In het eerste seizoen begon het vrij onschuldig, ik was een skater en rookte af en toe een jointje. Maar er ontstond zoveel herkenning voor dat personage, dat er steeds een schepje bovenop is gedaan. Of dat nu ook weer gebeurt? Ongetwijfeld. Mits mijn personage terugkeert dit seizoen. 

Dat kun je wel zeggen: in het laatste seizoen zakte hij voor zijn havo-examen, is hij bijna hele dagen stoned en draaide de cliffhanger om jou: als je moeder je naar je vader in Zweden stuurt, loop je weg uit de auto van de oom die je brengt. Hoe moet dat toch verder met Mees!

Dat vraag ik me ook wel eens af. Als personage past Mees goed bij de tijd waarin we leven. Er zijn zoveel zoekende jongeren. Maar naast dat zoekende, heeft Mees een lastig karakter, waar hij zelf ook niet goed raad mee weet. In de puberteit kun je nog wegkomen met zijn gedrag, maar hij blijft onvolwassen en dat heeft hij deels aan zichzelf te danken. Al denk ik dat hij ook niet goed is begeleid. Dat komt misschien omdat hij, toen zijn ouders uit elkaar gingen, de man in het gezin werd. Fabie, zijn moeder, zorgt niet heel goed voor hem.
Of dat zeg ik verkeerd: eigenlijk zorgt ze te goed voor hem. Ze legt hem veel te veel in de watten.

Herken je de achtergrond van Mees?
O nee. Ik heb een opvoeding gehad met twee moeders. Dat is ongeveer het beste wat je kunt overkomen. Soms kan ik het bijna niet aan om hem te spelen. Zeg nou eens dat je van je moeder houdt, man, denk ik dan. Ik hoor ook vaak van anderen dat ik als Mees een vervelend joch ben. 

Zou jij als Maas, advies hebben in deze situatie?
Het enige dat ik mee kan geven is dat hij het zelf moet doen. Zijn moeder moet hem loslaten, mentaal en fysiek, anders gaat ze er zelf aan onderdoor. En hij moet volwassen worden en dat kan hij alleen maar zelf doen.

Susan, jij hebt als Lieke ook heel wat te stellen met je moeder, Merel in de serie. The woman everybody loves to hate – maar zonder haar zou Oogappels, Oogappels niet zijn. Hoe is het om zo’n moeder te hebben?
Lastig. Ik heb vanaf het eerste seizoen behoorlijk wat op mijn bord gekregen. Ik flirtte met anorexia, heb een depressieve episode gehad. Lieke is een perfectionist en hoewel het niet met zoveel woorden is gezegd, heeft dat heel veel met haar moeder te maken die enorm op haar is gefocust. Ze zet zich tegen haar af, maar kan tegelijkertijd niet om haar heen. Dus gaat ze, terwijl ze eigenlijk naar het conservatorium wil, toch geneeskunde studeren, de wens van haar moeder. Maar als ze dan is aangenomen, gooit ze er met de pet naar. In dit seizoen gaat ze steeds meer haar eigen weg. De aanvaringen met haar moeder blijven, maar ze trekt zich er minder van aan.

Lees verder in VARAgids 36 vanaf bladzijde 22.