Hoe is het leven van schrijver Pieter Waterdrinker veranderd sinds de MH17-ramp?

Het was donker, grijs weer. Er woei een gure wind. Ik had de dikste wollen muts opgezet die ik aan de kapstok kon vinden. Net als de meeste van mijn Russische vrienden had ik zwaar de pest in dat de sneeuw, die een week eerder was gevallen, alweer was verdwenen. Uitgerekend
nu we gingen filmen. De wereld met sneeuw oogt maagdelijk – onschuldiger, mooier. Maar de sneeuw laat het deze winter in grote delen van Europees Rusland tot mijn treurnis flink afweten.
Een paar uurtjes voordat de tv-ploeg zou landen, besloot ik nog snel even wat extra biertjes te halen. Zelf ben ik een wijndrinker. Maar tijdens onze eerdere werkbespreking in Nederland had ik opgemerkt dat zowel regisseur Piet de Blaauw als cameraman Jan Pieter Tuinstra fervente bierdrinkers waren. Amsterdamse Friezen. Geluidsman Benny Jansen had ik nog niet eerder ontmoet, maar ik wist dat hij een geboren Vlaming was. Een Haarlemse Vlaming. En welke Vlaming drinkt er nu geen bier? Oksana, onze Russische steun en toeverlaat en fixer, schatte ik in op wijn. Maar daarvan had ik genoeg in huis. De komende zes dagen zou ons huis in de Tsjaikovskistraat in Sint-Petersburg, waar mijn vrouw Julia en ik al bijna 20 jaar lang met onze drie poezen wonen, de uitvalbasis zijn voor het maken van een documentaire. We zouden onder meer de plek bezoeken waar Poetin als jongen opgroeide. Als eerste buitenlandse tv-ploeg hadden we toestemming gekregen te filmen in de fameuze Suvorov Militaire Academie, waar kadetten vanaf 11 jaar worden opgeleid voor een militaire loopbaan. De volgende vraag hield mij bezig: hoe zal Rusland de komende tijd omgaan met de ramp met de MH17, waarvan het proces op 9 maart van start gaat?

Lees verder in VARAgids 9 vanaf pagina 18.