Roman Empire - Master of Rome: fictie boven feiten

Ging de eerste serie over keizer Commodus, dit keer staat de bekendste Romein aller tijden centraal: Julius Caesar. Grote delen van het verhaal zullen daarom bekend voorkomen: het triumviraat, de verovering van Gallië, het oversteken van de Rubcion, zijn verbond met Cleopatra. Ook diverse personages, zoals Crassus, Pompeius, Brutus en Marcus Antonius, zijn geen onbekende namen.

Waar Sean Bean in de eerste reeks nog de verteller was, is hij in deze serie niet meer van de partij. Zijn plek wordt ingenomen door ene Steve West, wiens stem veel overeenkomsten vertoont met die van Bean. Verder bestaat de reeks uit dezelfde ingrediënten als de eerste serie: geënsceneerde scènes in combinatie met kenners van het Romeinse Rijk die het verhaal duiden. Zolang de actie klein blijft zien de geënsceneerde beelden er goed uit. Maar regelmatig komen er shots voorbij (met name totaalshots of scènes met veel figuranten) die overduidelijk uit andere producties afkomstig zijn en soms niet eens in High Definition zijn. Het acteerwerk door de veelal onbekende acteurs is over het algemeen niet slecht, maar de dialogen die ze moeten uitspreken ontstijgen nergens het clichématige. En alles is overgoten met een dikke saus van pompeuze muziek.

Diverse historici en kenners (opvallend veel jonge vrouwen dit keer) duiden het verhaal. Dat moet ons doen geloven dat we hier naar een historisch verantwoorde interpretatie van Caesars levensverhaal kijken, maar is dat wel zo? De dialogen zijn grotendeels verzonnen, dat is begrijpelijk. Maar meteen in de eerste aflevering bijvoorbeeld wordt in de geënsceneerde gedeeltes gesuggereerd dat Caesar een cruciale rol speelde in het neerslaan van de opstand van Spartacus. Wat snelle research maakt duidelijk dat dit gegeven niet op historische bronnen lijkt te zijn gebaseerd. Het zou kunnen, maar we weten het niet. Dat doet de twijfel over andere onderdelen van Caesars verhaal direct toenemen. De kenners geven enig gewicht aan deze serie, maar houd er rekening mee dat in de geënsceneerde stukken fictie boven feiten kan gaan.