Rapture S01E1: Logic verkoopt valse hoop

De camera volgt rapper Logic (Sir Robert Bryson Hall II) tijdens de release van zijn derde studioalbum Everybody (2017). De woordkunstenaar en zijn entourage bereiden zich voor op een grote tour, waarmee de hiphopartiest zijn status als ‘de grootste entertainer van zijn generatie’ poogt te bevestigen. Vanaf de eerste minuut is – voor diegenen die Logic niet kennen dan – duidelijk dat we hier te maken hebben met een wisselend arrogante en sympathieke creatieveling. ‘Een zakenman’, zoals hij zichzelf noemt. Die kwalificatie – hoewel ‘het niet om geld draait’, draait het uiteraard wel om geld – wordt aan de hand van een reeks voorbeelden uitgelegd.

Het meest saillante toonbeeld uit zich in de wijze waarop Logic vertelt hoe hij zich toen hij zijn zelfmoord-ballad 1-800-273-8255 (naar de zelfmoordpreventielijn) schreef ‘in een staat van zelfmoord’ moest wanen. Oftewel: het nummer, dat logischerwijs bij fans veel emoties oproept, is tot stand gekomen vanuit het idee dat het – met teksten als ‘ik wil niet leven’ – waarschijnlijk een groot publiek aan zou spreken, en niet omdat Logic zelf kampte met twijfels over zijn leven. Hieruit kan je concluderen dat het 'maken’ en ‘doorbreken’, waar Logic het voortdurend over heeft, bestaat uit het maken van kunst met een zo groot mogelijke omzet, in tegenstelling tot het ambitieuzere maken van kunst voor kunst an sich.

Met die nogal hypocriete en tegenstrijdige werkwijze in je achterhoofd is het moeilijk om de jonge rapper serieus te nemen. Ja, hij heeft briljante vondsten als 'call me double 07 because I bond with the crowd'. Zijn inclusieve mentaliteit – iedereen is welkom bij zijn concerten – voelt daarentegen ook onoprecht aan; als een soort hedendaagse vorm van salonsocialisme. Tijdens shows vertelt hij hoe je ‘in jezelf moet geloven’ en nog meer van dat soort Amerikaanse droom-achtige verzinsels. Het staat nu eenmaal buiten kijf dat 99,99% van zijn fans niet in navolging van de rapper zullen floreren. Logic verkoopt derhalve valse hoop, en de enigen die hiervan profiteren zijn de kunstenaar en zijn gevolg.

Hiphop zoals die wordt voorgeschoteld door Logic is een 'perpetuum mobile'. Fans worden wijsgemaakt dat verandering op de loer ligt; de bankrekeningen van de artiesten worden gespekt. Hier wordt nauwelijks over gerept in de documentaire, die sowieso nogal kritiekloos is. De achtdelige, weinig diepzinnige reeks Rapture bestaat uit een serie profielen van belangwekkende namen uit de hiphopwereld, waaronder Nas en Just Blaze, waarin slechts wordt getoond hoe beroemdheid voelt. En dat de rappers vaak van ver kwamen. Dat geldt ook voor de aflevering met Logic, die keer op keer vertelt over zijn getroebleerde jeugd en zijn werk bij bakkers en supermarkten.

In de laatste scène dringt het tot hem door dat hij nu een bonafide grote naam is. Tranen rollen over zijn wangen. ‘Ik ben fucking blij’, zo meldt hij, direct in de camera kijkend. ‘En nee, het gaat niet om het geld’, voegt hij eraan toe. Je gaat bijna denken dat ‘de stem van een generatie’, zoals talkshowpresentatrice Ellen DeGeneres hem noemt, dat vanwege zijn zorgvuldig geconstrueerde reputatie niet mag zeggen. Toch is geld, zeker in Amerika, onderdeel van faam. Zonder geld geen faam; zonder faam geen geld. Het lijkt er vooralsnog niet op dat Logic het neveneffect van zijn werkzaamheden – de grote financiële beloning – zal doneren aan de zelfmoordpreventielijn.