Queen of the South S02E01: de betere guilty pleasure

Eigenlijk zou de titel van deze dramaserie Queens of the South moeten zijn. De serie draait inderdaad om de vele beproevingen die Teresa Mendoza (Alice Braga uit I Am Legend en Predators, die ook een klein gastrolletje heeft in de Netflix-sitcom Samantha! ) op haar weg van eenvoudige geldwisselaarster naar succesvolle drugsbarones moet doorstaan. Toch wordt Teresa in het eerste seizoen – nu in zijn geheel te zien bij Netflix –  nog vooral meegezogen in het kielzog van Doña Camila Vargas (Veronica Falcón), die zich net heeft losgerukt uit de verstikkende greep van haar man, de Mexicaanse drugskeizer en gouverneurskandidaat Don Epifanio (Joaquim de Almeida), om in Dallas een eigen drugsimperium te beginnen.

Ook Teresa probeert weg te komen uit de schaduw van haar man Guero (Jon-Michael Ecker), een te ambitieuze drugssmokkelaar, wiens hebzucht haar juist in al deze shit - en in de handen van Doña Camila - deed belanden.

In het begin van het tweede seizoen staat Teresa op een kruispunt in haar leven. Ze is vrij, maar dat komt eigenlijk ook omdat ze niets meer te verliezen heeft. Maar gaat ze vrijwillig verder op het criminele pad dat ze eerst gedwongen heeft moeten volgen? De sporadische verschijningen van haar toekomstige zelf – strak gekapt en in pak – suggereren van wel. ‘Je moet kiezen tussen overleven en je hart', zegt de Teresa uit de toekomst, vlak voordat ze haar halfnaakte minnaar vakkundig in zijn borst schiet. Uiteraard pas na de seks.

Mocht het nog niet duidelijk zijn, subtiel is Queen of the South allerminst. De serie is gebaseerd op de Mexicaanse telenovela La Reina del Sur (met Kate del Castillo uit Ingobernable in de hoofdrol), die op zijn beurt is afgeleid van de gelijknamige roman van Arturo Pérez-Reverte, wiens boek El Club Dumas ooit de inspiratiebron was voor Roman Polanski’s The Ninth Gate, waarin Johnny Depp op zoek gaat naar het boek van de Duivel. Dus dan weet je het wel.

Sommige dialogen zijn zo cliché of over de top dat het bijna camp wordt, ware het niet dat de acteurs het met zoveel serieuze overtuiging brengen. Neem het volgende dialoog in de première van het tweede seizoen: Teresa: ‘Er rijdt een truck achter ons aan!’ Handlanger: ‘Hij volgt ons als sinds we uit Mexico zijn vertrokken!’ Camila: ‘Pak een geweer en schudt hem af!’

Hetzelfde geldt voor de gebeurtenissen, zoals een scène aan het begin van het eerste seizoen, waarin een vrouwelijke drugskoerier Teresa belooft dat ze haar zal beschermen. Nog voordat je je af kunt vragen wat voor diensten de dame hiervoor precies van Teresa terugverlangt, ligt de jonge vrouw al dood op een tafel terwijl twee handlangers van Camila in allerijl de zakjes drugs die nog niet geknapt zijn uit haar buikholte proberen te vissen.

Het gruwelijke schouwspel weerhoudt Teresa er overigens niet van om zich tien minuten later vrijwillig aan te melden voor poging nummer twee. Wat volgt is een krankzinnige race naar het vliegveld waar Teresa op commando de verpakte drugs uit moet kotsen / over moet dragen, terwijl haar begeleider James (Peter Gadiot) om de twee minuten roept dat de zakjes elk moment in haar maag uit elkaar kunnen vallen. Er wordt nog net niet op een stopwatch afgeteld.

Die combinatie van een vechtlustige heldin in onwaarschijnlijke situaties is de belangrijkste aantrekkingskracht van de serie. Terwijl beste vriendin Brenda (Justina Machado, One Day at a Time ), die in hetzelfde schuitje zit, het liefst op de bank in foetushouding wacht tot alles voorbij is, toont Teresa zich keer op keer (op keer) een echte overlever en een solide aanwinst binnen Camila’s organisatie. Zo pikt ze op gevoel de vervalsingen uit een stapeltje bankbiljetten en houdt ze tijdens een brute loyaliteitstest stevig de lippen op elkaar. In het tweede seizoen overtuigt ze een labiele drugssmokkelaar genaamd King George (Ryan O’Nan) om met haar en Camila in zee te gaan met de volgende redenering: ‘Een man die gaten in zijn eigen boot schiet, zit niet in de drugs voor het geld, maar voor spanning en sensatie.’    

Braga krijgt uitstekend tegenspel van Falcón, de gevestigde drugsbazin die, naast een ambitieuze zakenvrouw, ook nog echtgenote en moeder is. Iets wat, zo vindt haar rebellerende tienerdochter Isabela (Idalia Valles), toch eigenlijk niet samengaat, zelfs al doet Isabela’s vader precies hetzelfde.

Waar de rest van de cast niet heel veel verder komt dan stereotypen, draait Queen of the South uiteindelijk om twee worstelende maar sterke vrouwen, die in een door mannen gedomineerde wereld het heft in eigen handen proberen te nemen. En de serie neemt lekker de tijd. Zoals het een telenovela betaamt gebeurt er in grote lijnen heel weinig, maar op microniveau heel veel (en belandt er hier en daar een bendelid – letterlijk – aan het spit).

Heel serieus moet je het allemaal niet nemen, maar het maakt Queen of the South wel één van de betere guilty pleasures van dit moment.