Prison Break S05: vooral voor trouwe kijkers

Voorkennis is eigenlijk niet nodig: in de eerste twee minuten wordt zeer effectief het eerste seizoen en de grote finale samengevat. Slimme Michael (Wentworth Miller) liet zich opsluiten om zijn onterecht veroordeelde broer Lincoln (Dominic Purcell) te bevrijden. Na veel onnodige zijwegen (en nog een aantal gevangenissen) moest Michael zichzelf opofferen om zijn vriendin Sara en zijn broer eindelijk écht vrij te laten zijn.

Think again: zeven jaar later krijgen Linc en Sara via sleazy gevangenismaatje T-Bag informatie dat Michael nog in leven zou zijn en in een gevangenis in Jemen zou zitten. Samen met oude vriend C-Note, die zich heeft bekeerd tot de islam, besluiten zij richting het door burgeroorlog verscheurde Jemen af te reizen om Michael te hulp te schieten.

Voor fans die de oude serie tot het bittere eind trouw zijn gebleven, is Prison Break: The Sequel een vrolijk weerzien. Bedenker Paul Scheuring en vaste producent Brett Ratner trekken alles uit de kast om de nieuwe reeks een vliegende start te geven. Het is bijna niet bij te houden hoeveel verrassingen zij in de eerste veertig minuten hebben gepropt: van inbraken op kerkhoven tot zelfdenkende auto's, van nieuwe complotten tot verraders all over the place.

Tijd voor extra uitleg of verdieping is er niet, en het is ook maar de vraag of de fans daarop zitten te wachten. Het tempo ligt hoog, de nieuwe ideeën voelen vers genoeg aan en het is bizar hoeveel sympathie je als kijker na zeven jaar nog voelt voor zulke eendimensionale helden. Voor nieuwe personages is, afgezien van de onschuldige (?) nieuwe echtgenoot van Sara, nog geen ruimte.

Maar het is de grote vraag of de reboot van Prison Break een nieuwe fanschare gaat aanboren. Het blijft een guilty pleasure die het begrip 'over de top' herdefinieert. De trouwe kijkers zullen er van smullen, maar het is de vraag hoe newbies die niet bekend zijn met het fenomeen aankijken tegen dit bizarre universum waarover je vooral niet moet gaan nadenken.