Ook voor de Top 2000 a gogo is sinds covid alles veranderd. Redacteur Norbert Pek vertelt van binnenuit.
Het is maandagavond 14 december 2020 en ik zit, op anderhalve meter afstand, in de kleedkamer met Simone Kleinsma en Huub Stapel. Over een uur zullen ze in de uitzending aan de bar de Top 2000 a gogo-quiz spelen en vrolijk meezingen met de fragmenten, maar dat moment is nu ver weg. Uit de mobiele telefoon van Kleinsma klinkt live de persconferentie. Het is er een met een dikke zwarte rand. De strengste lockdown tot dusverre wordt aangekondigd. Gelaten luisteren we hoe de stem uit het mobieltje de beperkingen opnoemt.
‘Het lijkt wel Radio Oranje’, zegt Kleinsma. Ze grijnst even.
In het café, iets verderop in het Beeld & Geluid-gebouw, bekijken collega’s de persco op het scherm waar gewoonlijk de Top 2000-lijst naar beneden scrollt. De grauwe boodschap komt aan, maar iedereen weet na afloop wel: de opnames van Top 2000 a gogo gaan gewoon door. Het mag. Ook de twee van dinsdag, ook de twee van woensdag. Alleen worden ze gefilmd in een Top 2000-café zonder de warmte en rumoer van het publiek. André Hazes had het maar makkelijk met slechts één lege kruk.
Natuurlijk wisten we allang dat de editie van 2020 anders zou worden. We weten ook dat de aankomende Top 2000 a gogo anders wordt. Op het moment dat ik dit schrijf zijn deze afleveringen nog niet opgenomen, maar gaan de mails over terugschalen van het publiek, over een besmetting van de man van een zangeres die we morgen in de Verenigde Staten willen spreken en een reservelijst voor als onze hoofdgasten afzeggen om de welbekende reden. Line-ups van verschillende afleveringen zijn rond maar we denken nog altijd: what if? We hebben pre-covid ook afzeggingen gehad op de opnamedag, maar de kans is anno nu wel enigszins verhoogd. Er worden meer lijntjes uitgezet dan gewoonlijk. Het scheelt dat we al een stuk bedrevener zijn. De allergrootste leerschool vond plaats in het afgelopen jaar.
De invloed van de pandemie was in 2020 het eerst voelbaar bij de reportages. Elk seizoen maken de drie regisseurs Leo Blokhuis, Dirk Jan Roeleven en Arjan Vlakveld twaalf van deze mini-documentaires over nummers uit de Top 2000. Ze vliegen de wereld over om oog in oog te staan met namen als Paul McCartney, Phil Collins, R.E.M., E.L.O., Petula Clark, Suzanne Vega, Wham! en Iggy Pop wat inderdaad geen baan is waarover je op feestjes klaagt. Op tijd beginnen is van belang vanwege beschikbaarheid van de artiesten en spreiding van de drukte in het algemeen. Alleen zaten we nu de eerste helft van het jaar gedwongen tussen de eigen muren te thuis-onderwijzen en waren reportages in de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk, onze hofleveranciers, iets uit een ander universum. Toen de besmettingen begonnen te dalen, stegen onze verwachtingen. We zagen opties in de omringende landen. Ik kreeg contact met de manager van The Scorpions en jawel, frontman Klaus Meine stond open voor een gesprek over Wind of change. Mijn voorkeur: we doen het nu. Zijn voorkeur na een blik op de planning: we doen het binnenkort. Dat was geen unicum. In de muziekindustrie zit alles hartje zomer potdicht. Tegen beter weten in probeerde ik van alles uit te zetten en mijn mailbox werd een zee van ‘out of office’-replies. Het enige internationale wat lukte was de Deense Lukas Graham en nota bene een Nederlandse artiest: Valensia wilde ons in zijn huis aan de Spaanse kust vertellen over zijn hit Gaia.
Er leek vervolgens wat van de grond te komen met een Ierse zangeres die naar Nederland zou komen en een electro-artiest die ons in Frankrijk welkom zou heten, maar toen regende het weer codes van het kleurenpalet waar we niet op zaten te wachten. Afspraken verdampten. Uiteindelijk vond ook zeventigplusser Klaus Meine het een goed idee om het später te doen.
Wat nu? Op Zoomgesprekken met artiesten zaten we ook niet te wachten, want dat is filmisch een stuk minder interessant, al hebben we uiteindelijk wel ja gezegd toen Leo Blokhuis Mick Jagger online kon treffen, waarbij de Stones-frontman uiteraard eerst per ongeluk op mute stond. De andere reportages werden uiteindelijk een grote ode aan de Nederpop. Van Within Temptation tot Kayak, van Racoon tot Drukwerk. Gewoonlijk zouden we ze spreiden over een aantal jaar. Nu kwamen ze allemaal in 2020 aan bod.
Lees verder in VARAgids 51/52 vanaf bladzijde 20.
Meer over:
artikelenOntvang elke werkdag de beste kijktips met de Avondeditie-nieuwsbrief