Pepsi, Where’s My Jet? S01E01: vermakelijk maar onnodig lang

Foto credits: Netflix

In de jaren 90 was het in de Verenigde Staten mogelijk om zogeheten ‘Pepsi points’ te sparen. Wie producten van het colamerk kocht kreeg bonnen waarmee petten, jassen en andere parafernalia – met daarop uiteraard pontificaal het logo van het bedrijf – konden worden gekocht. In een kolderieke reclame – documentairemaker Andrew Renzi toont in de eerste aflevering hoezeer Pepsi bedreven was in het maken van ludieke reclamespotjes – deed het colamerk in 1996 de belofte dat Pepsifans voor zeven miljoen punten een Harrier-straaljager konden kopen. De toen 20-jarige John Leonard begon direct te rekenen en bedacht een businessplan.

Voor enkele miljoenen dollars – daar vielen de kosten van aankoop en opslag ook onder - zou hij de punten kunnen verzamelen en de jet – die destijds een waarde had van 32 miljoen dollar - kunnen aanschaffen. In investeerder Todd Hoffman vindt Leonard een medestander. Zeker als blijkt dat de punten ook gewoon voor 10 cent per stuk kunnen worden aangeschaft. De rest is geschiedenis: Leonards dwaze operatie mondde uit in een legendarische rechtszaak. Want toen de durfal uiteindelijk aanklopte bij het colamerk bleek Leonards wens niet in vervulling te gaan.

Renzi neemt een enorme aanloop – met ook allerlei weinig relevante zijwendingen, zoals de geschiedenis van Pepsi en de strijd die het bedrijf voerde met concurrent Coca Cola – voordat hij in de eerste aflevering echt tot de kern komt. Dat is direct het probleem van Pepsi, Where’s My Jet? : dit verhaal leent zich niet voor vier afleveringen, en had prima in een uur kunnen worden verteld. Hoewel het uiterst vermakelijk is om de mannen van toen – Hoffman en Leonard – aan het woord te zien: ze kunnen nog steeds smakelijk lachen om deze episode uit hun levens.