Na een inzakkertje weet de serie met een fraaie eindsprint afscheid te nemen.
Na de sterke opening van het vijfde en tevens laatste seizoen zakte Orphan Black iedere volgende aflevering een beetje verder weg in soaperige middelmaat. De perikelen rond de projecten Castor en Leda, die dankzij de Neolusionisten een soort Adam en Eva-klonen hebben voortgebracht, voelden steeds meer gekunsteld. Machtsposities en allianties tussen personages wisselden soms per aflevering en even leek de serie door de plichtmatige conventies van het sf-drama zachtjes dood te bloeden.
Tot Krystal de boel kwam redden in aflevering zes! De blondine, die sowieso de leukste kloon is van het stel, wormde zich op haar unieke manier de avonturen weer binnen. Hoewel ze er bijna altijd compleet naast zit wat betreft de complotten die gaande zijn, lukte het haar steeds om per ongeluk een stap dichterbij de waarheid te komen. Dat gebeurde ook nu, en haar ingrijpen bleek noodzakelijk voor haarzelf en haar ‘sestra’s’. Vanaf dat moment kwamen de ontwikkelingen in een stroomversnelling en leek de serie een hernieuwde energie te vinden. Opeens was het weer spannend en een tikje onvoorspelbaar. De makers weten je aan het begin knap op het verkeerde spoor te zetten rondom bepaalde ontwikkelingen, waardoor er richting het einde nog ruimte is voor verrassingen en plotwendingen. Maar belangrijker, de emotionele snaren werden weer geraakt.
In de laatste afleveringen zitten een paar technische hoogstandjes, waarbij de klonen met meerdere tegelijk communiceren, om elkaar heen bewegen en elkaar zaken aangeven. Nooit heb je het gevoel dat je naar slechts een actrice zit te kijken, natuurlijk geholpen door Tatiana Maslany die al haar verschillende personages eigen maniertjes en mimiek meegeeft. Alle bijrollen krijgen ook minstens een aflevering om te schitteren. Felix (Jordan Gavaris) mag met een grote kunstexpositie en een speech over nature versus nurture ontroeren, terwijl Donnie (Kristian Bruun) met een bizarre Schotse dans voor de komische noot zorgt.
In de loop van het seizoen rekenen de dames van Clone Club een voor een af met de slechteriken die verantwoordelijk blijken voor al hun ellende. De grootste bewaren ze uiteraard voor het laatst, al is de climax ietwat teleurstellend. De serie neemt vervolgens ruim de tijd om met een bitterzoete, bevredigende finale af te sluiten. Dankzij de sterke tweede helft van het seizoen zegt Orphan Black uiteindelijk waardig vaarwel.