Opera als adrenaline volgens Laetitia Gerards

Laetitia Gerards vindt opera de allermooiste muziek die er bestaat ‘Tweehonderd jaar geleden geschreven en het raakt nog steeds.’

Ze is net terug van een repetitie voor Operetta land, of zoals dat in jargon heet, een Sitzprobe. Dat is als de zangers en het orkest voor het eerst samen gaan zitten om door het stuk heen te gaan. Sopraan Laetitia Gerards (1993) is een man in deze operette van De Nationale Opera. Een ‘zenuwachtig graafje en een beetje een lulletje rozenwater’. Nogal een contrast met een andere rol waar ze ook al voor repeteert, die van de pittige maar tragische vos uit Janá čeks opera Het sluwe vosje.

Ha Laetitia, hoe was de repetitie?
Als je voor het eerst de instrumenten hoort en alles komt bij elkaar is dat magisch. Ik kan daar zo gelukkig van worden. Het is een leuk en vrolijk stuk, om even alles om je heen te vergeten. Operetta land is een paar jaar terug ook al uitgevoerd en soms kwam ik dan terug met pijn in mijn kaken van het lachen. Het is volkomen anders dan een dramatische opera.

De afgelopen weken was je in Beste zangers te zien. Wat vond je ervan?
Ik was echt super onder de indruk van Bente die O mio babbino caro zong. Je weet van tevoren niet wie wat gaat zingen. Maar dat raakte me zo. Ook dat zij het aandurfde, een opera-aria zingen, helemaal op haar eigen manier. En dan hoop je: als er slechts twee kinderen thuis die prachtige melodie van Puccini horen en denken, wat is dit mooi, dan zou dat al geweldig zijn.

Vind je dat belangrijk?
Heel, heel belangrijk. Het is ook waarom ik daar zit. Om jongeren te inspireren, een handreiking te doen naar klassieke muziek. Kinderen maken in Nederland jammer genoeg niet automatisch kennis met klassieke muziek. Bij mij thuis was het vanzelfsprekend, Radio 4 stond altijd aan en mijn moeder moedigde me aan om cello te gaan spelen. Dat heb ik lang gedaan. Kennis maken met iets dat je niet kent, is zo belangrijk. Je hoeft niet alles mooi te vinden of te begrijpen, maar een melodie kan toch iets met je doen. Dat geldt voor mijzelf net zo goed. Mijn vriend houdt erg van techno en ik had daar nogal een mening over. Maar tegenwoordig gaan we samen naar technofeesten omdat ik merkte dat er een opbouw in zit, zodat je er de hele avond op kunt dansen, en dat het heel vet was.

Want Bente zong Puccini voor jou, maar jij zong, op jouw beurt, onder andere Laura Pausini, Krezip, Brel, en een jazzy versie van ‘Nature boy’, van Nat King Cole, totaal iets anders dan Die Zauberflöte …
Het was een avontuur, een uitdaging om met mijn stem pop te zingen. Ik heb de nummers gebracht zoals ik ze voelde, met respect voor de muziek én voor mijn stem. Ik word nooit een popzangeres, maar ik kan wel laten zien dat je met een klassieke stem niet alleen Schubert hoeft te zingen. Zingen in je eigen genre is helemaal goed, het laat zien wie je bent. Maar zelf vind ik het altijd nog leuker om verder te kijken, nieuwsgierig te zijn, misschien is die andere muziek ook tof, wat zou die mij kunnen brengen…? Vroeger had ik best wat vooroordelen over Nederlandstalige muziek, maar nu ben ik er ingedoken en geïnspireerd geraakt door pop en jazz. Ik kwam van vier dagen Beste zangers terug met de innerlijke vraag: moet ik geen jazzzangles nemen? En inmiddels heb ik mijn eerste jazzles gehad, fantastisch leerzaam.

Duren die opnames maar vier dagen? Het ziet er zo ontspannen uit.
Ja joh, twee afleveringen op een avond worden er opgenomen. Met een mini-repetitie vooraf. Maar ik vond het een ontzettend liefdevol programma, iedereen heeft zo’n liefde voor muziek.

Wat betekent opera voor jou?
Ik vind opera de mooiste muziekvorm die er is. Voor mij komt in opera alles samen. Je zingt met een groot orkest, staat in het the - ater, er wordt geacteerd, met een aangrijpend verhaal en prachtige kostuums. Opera is de allermooi - ste muziek die er bestaat, twee - honderd jaar geleden geschreven en het raakt nog steeds.

Wat waren mooie operarollen die je hebt gezongen?
In elk geval de Sieben Todsünden van Kurt Weill, de Duits-Amerikaanse componist. Fantastische muziek en het thema gaat erg over deze tijd, de zeven doodzonden, kijk maar om je heen. Mensen zijn soms verbaasd hoe breed klas - sieke muziek kan zijn. Weills muziek zit tussen klassiek en modern in en is voor mij op en top muziektheater. Of de muzi - kale monoloog van Francis Pou - lenc, La voix humane. De mooiste Franse muziek, echt acteerwerk, stevig theater. En het duurt maar een uur. Poulenc heeft ook die prachtige opera Dialogues des Carmélites geschreven, over nonnen die naar de guillotine moeten. Als ik de finale hoor krijg ik meteen kippenvel . Je voelt het verdriet en de angst van de nonnen, het besef dat hun laatste minuten zijn aangebroken, maar net zo goed hun moed, overgave en acceptatie. Indrukwekkend hoe de muziek van Poulenc je zo helemaal in het moment kan trekken. Maar ik kijk ook zeker uit naar Het sluwe vosje van Leoš Janá ček, die gaat in januari bij de Reisopera in première.

Lees verder in VARAgids 42. Vanaf dinsdag 14 oktober 2025 op de mat, in de winkel en in de app. Nog geen abonnee?