One of Us Is Lying S01E01: vierkante personages

Foto credits: Peacock

De plotomschrijving van  One of Us Is Lying klinkt op het eerste gezicht als een knipoog naar The Breakfast Club (1985): vijf tieners moeten op een Amerikaanse high school nablijven. Maar de serie gaat een stuk verder: een van hen, Simon (Mark McKenna), komt tijdens het nablijven onverwachts te overlijden, genekt door een pinda-allergie. De andere vier – clichématige personages als de atleet en de lokale drugsdealer – zijn geschokt, maar worden door buitenstaanders gezien als mogelijke verdachten. Buiten kijf staat dat de personages allemaal een schimmig verleden hebben. De een gaat vreemd, en van de ander bestaan compromitterende foto’s. Typisch high school drama zou je kunnen zeggen. Maar One of Us Is Lying is geenszins vergelijkbaar met The Breakfast Club.

Dat zou natuurlijk ook een boude vergelijking zijn. Maar de coming-of-age-thriller is misschien wel het tegenovergestelde: alleen maar mooie mensen passeren de revue, generieke types. Met in het centrum Simon, die een soort social-media-kanaal heeft opgericht waarop hij zijn schoolgenoten te kakken wil zetten; of zoals hij zelf stelt: ‘Alles dat deze zomer in het geniep is gebeurd.’ Even denk je: oh, is One of Us is Lying geen The Breakfast Club maar een kloon van American Vandal (2017)? Maar ook dat blijkt een misvatting. Als iemand vervolgens beweert dat dit schooljaar ‘echt niet saai’ zal zijn, dan denk je als kijker: dat lijkt me onvoorstelbaar.

Het is jammer dat veel televisiemakers niets hebben geleerd van bijvoorbeeld een tienerdrama als Freaks and Geeks (2019-2000) waarin echte puberproblemen centraal stonden, en waarin échte pubers – een prachtig mooi ensemble – intrigerende varianten van zichzelf speelden. One of Us Is Lying – gebaseerd op de gelijknamige young-adult-roman – haalt in dat opzicht het niveau bij Netflix niet omhoog.