Once Upon a Time... Happily Never After S01E01-03: hitsig sprookje

Er waren eens, lang, lang, geleden een prinses en een visser, Soledad (Mónica Maranillo) en Diego (Sebastián Yatra), die smoorverliefd op elkaar waren. De twee moeders van Soledad zijn – uiteraard - tegen, dus besluit Diego te gaan vechten aan het front. En, omdat hij toch niet zo heel veel vertrouwen heeft in de duurbaarheid van Soledads eeuwige liefde, vraagt hij een lokale heks om een betovering: zolang hij nog niet teruggekeerd is in haar armen, zal Soledad op niemand anders verliefd kunnen worden. Maar niet alleen Soledad. Het hele dorp zal tot die tijd geen liefde vinden. De spreuk is daarnaast gekoppeld aan een klein blauw draakje: zolang deze nog leeft, kan de vloek, pardon, betovering worden verbroken.

Dan springt de serie vooruit naar het heden. Diego en Soledad zijn nog steeds niet herenigd. Het kasteel van de prinses is nu een hotel, dat wordt gerund door Mamen (Rossy de Palma, één van de muzen van Pedro Almodovar). Het blauwe draakje is de grootste trekpleister. Bijna iedereen in het hotel is het er wel over eens dat Maxi (Yatra), de dorpsprostituee, wel de reïncarnatie van Diego moet zijn, maar van de prinses zijn geen eenduidige afbeeldingen overgeleverd. Misschien is het wel de aantrekkelijke Juana (Nia Correia), die met haar minnaar Antonio (Asier Etxeandia) het hotel bezoekt? Er is wel enige haast bij: de betovering kan maar eens in de zeven jaar, tijdens een roze maan, verbroken worden, en het blauwe draakje is stervende.

Dat Happily Never After  net iets anders is dan de meeste sprookjes is al meteen duidelijk aan het begin, wanneer Soledad bij een clandestien bezoekje met Diego direct om condooms vraagt. Happily Never After  is een bovengemiddeld hitsig sprookje, in ieder geval waar het Maxi/Diego aangaat. Seks zonder liefde blijkt bij de meeste bewoners toch net iets te deprimerend. De oplossing is overigens simpel: de betovering is locatiegevoelig, dus ze zouden ook het hotel kunnen verlaten.

Maxi moet natuurlijk ieder meisje af, in de zoektocht naar zijn prinses. Al is hij, op de een of andere manier, nooit bij Goya (Maranillo) terechtgekomen, zijn beste maatje.  

Het is redelijk ironisch: Diego, de man met zo weinig vertrouwen in de liefde van zijn teerbeminde dat hij haar moest betoveren, herkent later zelf zijn grote liefde niet – ze heeft nota bene een litteken in de vorm van een hartje op haar wang! Helaas, het is een ironie die de serie zelf niet lijkt te willen onderkennen.