Een broeierig en explosief tweede seizoen rond Pablo Escobar en kornuiten doet bij vlagen aan The Wire denken.
‘Goed en slecht zijn relatieve concepten in Columbia’, verklaart Steve Murphy (Boyd Holbrook), agent van de Drug Enforcement Administration (DEA) in voice-over. En hoewel dat in dit tweede seizoen van Narcos zeker opgaat, is het nog steeds duidelijk wie de grootste slechterik is. Pablo Escobar, wederom ijzersterk vertolkt door Wagner Moura. Met subtiel spel lukt het de acteur om El Patron een leegte in zijn blik mee te geven waar afwisselend liefde en meedogenloosheid uit spreekt. Altijd even geloofwaardig, wat het personage naast onvoorspelbaar ook uiterst huiveringwekkend maakt.
In de eerste aflevering is Escobar net ontsnapt uit La Catedral, zijn zelfgebouwde gevangenis waar hij onder eigen voorwaarden een straf uitzat. Opnieuw zijn de meeste gebeurtenissen echt gebeurd en hier en daar slechts wat opgepoetst voor dramatische doeleinden. Huiveringwekkend, want zagen we in het eerste seizoen al hoe de drugskoning een compleet vliegtuig opblies om een enkele vijand uit te schakelen, Escobars acties zijn er in dit nieuwe seizoen niet bepaald milder op geworden. Niet vreemd dat steeds meer mensen hem liever kwijt dan rijk zijn. Met de rijkste crimineel ter wereld min of meer op de vlucht begint een gewelddadig schaakspel tussen alle kartels om de macht op de drugsmarkt. Tegelijkertijd proberen de Colombiaanse regering, de CIA en de DEA Escobar te stoppen. Er worden onverwachte allianties gevormd, waarbij steeds meer morele grijstinten ontstaan. En met zoveel partijen en belangen staat iedere scène bol van de spanning. Elk moment kan er namelijk een huurmoordenaar op een motorfiets voorbij komen of ergens een bom afgaan. Niemand is veilig, en dat maakt de serie naast verrassend, als je niet te bekend met de feitelijke geschiedenis tenminste, tevens verslavend en zenuwslopend.
Mooie bonus: omdat alle actie zich aan het begin van de jaren 90 afspeelt, op de drempel van het digitale tijdperk, hebben alle spionageperikelen nog een heerlijk ouderwets gevoel en doet dit tweede seizoen met vlagen aan The Wire denken.