My Name is Loh Kiwan: matig speelfilmdebuut hinkt op twee gedachten

Een jonge man vlucht van Noord-Korea naar België in melodrama met overbodige thrillerelementen.

Het speelfilmdebuut van de Zuid-Koreaanse filmmaker Kim Hee-jin speelt zich goeddeels af in België, hoewel het land zelf nauwelijks in beeld komt. Buitenscènes werden gefilmd in Hongarije, de rest naar verluidt op een set in Zuid-Korea. Dat is bijzonder, gezien het feit dat de plot draait om een jonge Noord-Koreaan die via China vlucht naar onze zuiderburen. Maar de desinteresse in de plaats van handeling is ook tekenend voor de motivaties van Kim, die overduidelijk geen realistisch drama wilde maken, maar een melodrama, over een jongeling die ondanks alle tegenslagen de ware liefde ontmoet.

Song Joong-ki speelt Loh Kiwan, een Noord-Koreaan die met zijn moeder naar België wil vluchten. Als zijn moeder onverwachts overlijdt dan is haar wens dat Loh alsnog in het vliegtuig stapt. Tijdens de vlucht krijgt hij van een soort mensenhandelaar de instructie dat hij eenmaal in Brussel moet veinzen geen Frans te kunnen spreken. In de Belgische hoofdstad stuit hij al snel op lotgenoten die op straat leven. Gelukkig ontmoet hij de evidente love interest Marie (Choi Sung-eun), die hem een baan bij een slachthuis aanbiedt. Maar Marie, verslaafd aan drugs, is ook de vrouw die Loh eerder in de film besteelt.

Is ze wel te vertrouwen? En heeft ze banden met de georganiseerde misdaad? Kims debuut hinkt voortdurend op twee gedachten. In het drama ontbreekt het qua behandeling van vluchtelingenproblematiek aan diepgang en de thrillerelementen zijn overbodig. Kim had zich beter op het eerste thema kunnen focussen, maar dat vonden de producenten misschien wel niet sexy genoeg, wie zal het zeggen.

My Name is Loh Kiwan, vanaf vrijdag 1 maart 2024 bij Netflix