My Fake Boyfriend: neppe lover; echte liefde

Foto credit: Stephanie Montani/Lionsgate

Andrew (Keiynan Lonsdale) trekt telkens aan het kortste eind in zijn relatie met zijn vriend Nico (Marcus Rosner). Andrew wil een monogame liefdesbetrekking; Nico zoekt af en toe zijn pleziertjes buitenshuis. Problematischer is dat Andrew (een stuntman) werkzaam is op de set van de televisieserie waar Nico een hoofdrol in speelt. Nico is min of meer Andrews baas. Andrews vrienden Jake (Dylan Sprouse) en Kelly (Sarah Hyland) zien dit alles met lede ogen aan. Totdat Jake een list verzint: wat nu als Andrew een nieuwe lover ontmoet die in alles superieur is aan Nico?

Misschien kiest Nico dan wel zelf het hazenpad en hoeft Andrew, die toch wel besluiteloos is, niet zelf de knoop door te hakken. Dus creëert Jake – die je buiten de context van deze komedie écht mag zien als een psychopaat – met de hulp van green screens en sociale media een niet bestaande hunk die zijn liefde aan Andrew heeft verklaard. Het tegendeel gebeurt echter: Nico blijft Andrew lastigvallen, uit pure jaloezie. De moraal van het verhaal? Andrew moet het roer van zijn leven in handen nemen en Nico zélf dumpen. Als hij tijdens een kookcursus een sexy chef (Samer Salem speelt Rafi) ontmoet, dan wordt dit nog eens bevestigd.

Erg origineel is My Fake Boyfriend niet. Wél speels, ook op esthetisch niveau. Filmmaker Rose Troche schroomt niet om het beeld af en toe te vullen met kleurrijke collages en split screens. Fascinerend is ook dat de film draait om twee oprechte zielen (Andrew en Rafi) die door de bomen aan datingapps in de jungle die New York – de plaats van handeling in de film – is het bos niet meer kunnen zien. Voorspelbaar is dan ook dat de twee elkaar op de ‘ouderwetse’ manier ontmoeten, bij een kookcursus.

Elkaar echt in de ogen kunnen kijken blijkt toch een stuk probater, is dan ook de ietwat uitgekauwde conclusie in de film.