Met en over Kubrick

De Amerikaanse regisseur Stanley Kubrick had bij het maken van Eyes wide shut eind jaren 90 besloten dat hij deze keer toch maar eens wat meer interviews te doen. Toen hij de film aankondigde, woonde hij al meer dan dertig jaar in Engeland en had hij in tien jaar geen film gemaakt, daarom begon de Britse pers in arren moede maar oude verhalen te recyclen. Dus ging het weer over de vele takes die hij van zijn acteurs verlangde op de set en werd hij opnieuw omschreven als ‘kluizenaar, waarschijnlijk half krankzinnig’, ‘een schreeuwende gek’ of ‘een dominante controlfreak’. Kubrick zou een fobie hebben om ver van huis te gaan. Tabloids schreven weer dat hij zo bang was voor insluipers dat hij zijn complete landgoed in Hertfordshire liet besproeien met chemische bestrijdingsmiddelen of dat hij mensen die op zijn gazon liepen, had beschoten om ze daarna – terwijl ze lagen te bloeden – een flinke som geld aan te bieden uit angst voor slechte publiciteit.
Uiteindelijk zou die Eyes wide shut-publiciteitsronde er niet van komen omdat Kubrick overleed op 7 maart 1999, zes dagen nadat hij zijn final cut (met 400 dagen heeft Eyes wide shut nog altijd het record voor de langste continue productietijd aller tijden) had ingeleverd bij filmmaatschappij Warner Bros. Kubrick werd 70 jaar. Het was nu aan zijn familie om alsnog alle wilde verhalen te ontkrachten. Nee, hij ging niet of nauwelijks op vakantie want hij had alles (zijn familie, zijn boeken, zijn katten, zijn montagestudio en zelfs filmcamera’s) thuis. En hij was heel graag op zijn landgoed maar durfde de deur best uit. Zijn films waren dan wel wereldberoemd en zijn naam overbekend maar weinig mensen wisten hoe hij eruit zag dus kon hij gewoon naar de stad voor een boodschap. ‘Hij kwam een keer thuis van Marks & Spencer,’ vertelde zijn dochter Katharina na zijn dood aan het Britse filmblad Sight & Sound, ‘en zei: “Iemand herkende me, ik wist niet wat ik moest doen en ze vroegen me om mijn handtekening.” Hij klonk heel verrast.’
Alles wat de baanbrekend innovatieve Stanley Kubrick wilde vertellen, zat in zijn – vaak controversiële – films. Zo meldt hij aan het begin van de documentaire Kubrick over Kubrick als het gaat over die interviewschuwheid: ‘Ik heb het nooit echt belangrijk gevonden om te praten over het artistieke proces. Ik vind interviews ook niet zo prettig omdat je dan altijd de verplichting voelt om te komen met een geestige en briljante uiteenzetting over mijn intenties met de film.’

Lees verder in VARAgids 4 vanaf pagina 34.