Messiah S01E01: een nieuwe verlosser op aarde

Het einde der tijden is aanstonds, aldus een prekende profeet die in Damascus een zandstorm ontketent die 34 dagen zal duren. Het is een imposant tafereel, hoewel direct de vraag rijst: is deze nieuwbakken heilige niet een charlatan?

Acteur Mehdi Dehbi speelt de Messias, die al snel beschikt over een grote groep islamitische discipelen. Gezamenlijk rukken ze op naar de grens met Israël, het beloofde land. De hevig gepolariseerde wereld blijkt de perfecte voedingsbodem voor de komst van de nieuwe redder. En zijn we niet allemaal op zoek naar zaligheid?

Hier komt CIA-agent Eva Geller (Michelle Monaghan) in het spel. Het is haar tweede natuur om tijdens sollicitatiegesprekken de juiste kandidaten te selecteren. Ze heeft het onderscheiden van goede en slechte intenties in de smiezen. Ze heeft weinig aanwijzingen nodig. Derhalve kijkt ze met argusogen naar de ontwikkelingen rondom de Messias. Want haar god is de CIA; “een doctrine die je leven bepaalt”.

Er volgt wat gewauwel over Samuel Huntingtons dubieuze The Clash of Civilizations – een boek waarin wordt betoogd dat religies op een gegeven moment tegenover elkaar zullen staan – terwijl de nieuwe ontwikkelingen in de woestijn nauwgezet worden gevolgd met drones. Want wat als de Messias de nieuwe Abu Bakr al-Baghdadi is? De nieuwe leider van IS. Maar de Messias vecht bij voorkeur zonder wapens, en laat zijn volgelingen verhongeren om een punt te maken. Ongewapend verzet wordt niet direct geassocieerd met de terroristische organisatie.

Nee, de Messias is een incarnatie van Jezus. Een nederig type. Met rancuneuze neigingen, zo lijkt het. De Israëlische sadist die hem op een gegeven moment verhoort, nadat hij wordt gearresteerd, krijgt er op retorisch niveau flink van langs: vindt hij het niet fijn? Om mensen te martelen? Met als gevolg een mindfuck waar je u tegen zegt. Want hoe kan het dat de Messias hem bij naam kent? En op de hoogte is van zijn zonden?

Het resultaat is een interessant experiment, dat nog niet echt van de grond komt. Het is belangwekkend om te bezien hoe een profeet de wereld vandaag de dag zou bezien. Een wereld die wezenlijk anders is dan zo’n 2019 jaar geleden. Maar Messiah lijkt in het verlengde van Homeland ook vooral een drama dat weer inspeelt op de artificiële verschillen tussen de Arabische en westerse wereld, als een spiegel van The Clash of Civilizations. Dat is niet alleen een cliché, maar ook bijzonder schadelijk voor onze perceptie van de Arabische wereld. Hier prevaleert sentiment en shock weer eens boven waarachtigheid. En dat is een gemiste kans.