Master: geëngageerde thriller

‘We zijn een bedreigde soort’, zegt universitair docent Liv Beckman (Amber Gray) tegen haar collega Gail Bishop (Regina Hall). Zwarte vrouwen zijn namelijk nog steeds een zeldzaamheid op de prestigieuze onderwijsinstelling op het platteland van New England waar de twee lesgeven. En dat komt, zo laat filmmaker Mariama Diallo vakkundig zien in haar speelfilmdebuut, omdat mensen van kleur structureel worden tegengewerkt. Deze sabotage gebeurt echter niet openlijk, maar achter de schermen, in achterkamertjes, tijdens fluistergesprekken. Hoewel sommige vormen van racisme flagrant zijn, merkt de zwarte studente Jasmine Moore (Zoe Renee) al voordat ze haar eerste college heeft gevolgd.

Master draait om die twee vrouwen: Bishop en Moore. Bishop weet dat ze vanwege haar huidskleur op een bepaalde manier wordt gepercipieerd door de maatschappij; Moore denkt dat ze vanwege haar afkomst – ze groeide op in een witte buitenwijk en deed het altijd goed op school – juist op haar merites zal worden beoordeeld. Maar, zoals in de film wordt gesteld, ‘het zal je altijd volgen’. En ‘het’ manifesteert zich in Master als een soort bovennatuurlijke entiteit, want Diallo vermengt naturalistisch drama vernuftig met conventies uit het horrorgenre, met een benauwende film tot gevolg.

Misschien draait Master wel om erover moeten praten, je ware aard laten zien, en niet alles willen verbloemen met taal. Maar dat gesprek, over racisme, daar is niet iedereen ontvankelijk voor, zoveel is duidelijk. Omdat je daarmee iets pijnlijks blootlegt, een zekere maatschappelijke asymmetrie. Dan is je conformeren een makkelijkere optie. Zoals wanneer Moore haar haar steilt, in plaats van trots te zijn op haar zwarte krullen. Of wanneer Bishop haar bovengenoemde collega verraadt door het bij collega’s niet voor haar op te nemen.

De thriller is in navolging van bijvoorbeeld Jordan Peele’s Get Out (2017) in dat opzicht een mooi voorbeeld van hoe een genrefilm een pregnant onderwerp voor het voetlicht kan brengen. Wie aan Master begint, kan in ieder geval niet meer wegkijken.