L’Ultima Notte di Amore: stijlvolle Italiaanse politiefilm

De vermoeide en onkreukbare politieman die nét voor zijn pensioen nog iets stoms doet, dat zagen we al eerder. De karakters en de actie zijn hier een stuk verrassender dan het verhaal.

‘De laatste nacht van de liefde’ (of ‘de laatste nacht van de heer Amore’) begint met een prachtig lang helikopter/drone-shot (de cameraman tekende ook voor de serie Gomorra) waarin we over avondlijk Milaan vliegen en eindigen voor het raam van het appartement van luitenant Franco Amore en zijn vrouw Viviana. Daar is een surpriseparty gaande, in afwachting van de komst van Franco, die die dag met pensioen gaat. We zien Franco binnenkomen, allerminst verrast zijn en huilen van ontroering. Franco is een goudeerlijke maar vermoeide politieman die na 35 jaar dienst moet stoppen met zijn werk, zonder veel illusies en nogal verbitterd omdat hij al die tijd een karig salaris trok en weinig promotie maakte, mogelijk door de maffia-contacten van de familie van zijn vrouw Viviana, van wie Franco hartstochtelijk houdt. Hun liefde, die uitvoerig maar onnadrukkelijk en als volkomen vanzelfsprekend wordt neergezet, is één van de dingen die deze film opmerkelijker maken dan het bekende en voorspelbare verhaal.

Dat verhaal begint als Franco tien dagen voor zijn afzwaaien via Cosimo, de neef van Viviana die we meteen wantrouwen omdat hij onder tafel Rolexen aan profvoetballers verkoopt, in contact komt met een Chinees-Italiaanse zakenman die hem vraagt een transport van een koffer diamanten te beveiligen. Eenmalig professioneel klusje, duurt een paar uur. Franco staat in het korps bekend als onkreukbaar en heeft in al die 35 jaar nooit een schot gelost, wat zowel bewondering als minachting oplevert onder collega’s. Macho is Franco niet, hoewel hij er wel het uiterlijk en postuur voor heeft; acteur Pierfrancesco Favino herkennen we van Nostalgia en World War Z. Hij bedingt dat hij absoluut niet bij iets illegaals betrokken wordt en gelooft de beledigde zakenman op zijn woord: natúúrlijk niet! Franco is een stuk naïever dan de kijker en had tijdens zijn 35 dienstjaren beter wat meer politiefilms kunnen bekijken.

Want uiteraard blijkt tijdens het transport, in het donker over de snelwegen rond Milaan en luttele uren voordat Franco op zijn surpriseparty wordt verwacht, dat het totaal en dodelijk misgaat. Dat is het tweede goede element aan L’Ultima Notte di Amore: de lange scène waarin de auto waarin Franco, zijn vertrouwde politiepartner Dino en twee (en niet één, zoals afgesproken) vertegenwoordigers van de zakenman zitten, plus een koffertje diamanten, wordt aangevallen. Wat volgt is een zenuwslopende lange scène op de vluchtstrook onder een zeer breed viaduct (zodat het meer een soort tunnel wordt), waarin slechts een handvol personages onder zeer stressvolle omstandigheden (er razen continu auto’s voorbij) in een loeispannende confrontatie terechtkomen. Geen clichématige shoot-out met automatische wapens; er wordt nauwelijks een schot gelost. Maar de schoten die vallen, tellen. Daarna blijkt deze scène terug te ‘loopen’ naar het begin van de surpriseparty en begrijpen we waarom Franco daar staat te huilen. Vanaf daar mengt zijn vrouw zich in de intrige en wordt L’Ultima Notte di Amore een tragedie over een man wiens uitglijer op het laatste moment de levens van al zijn dierbaren omver maait. Een tragedie die spannend blijft omdat nu zowel Franco als zijn geliefde Viviana op de hielen worden gezeten.

De stijl van de film, gemaakt door acteur-regisseur Andrea Di Stefano (Escobar: Paradise Lost, The Informer) is à la de jaren-60-70-politiefilms maar dan gelikter, een beetje à la Michael ‘Heat’ Mann. De karakters zijn echter veel beter uitgewerkt: na afloop ken je Franco en Viviana als diep sympathieke lieden, die deze nacht helaas wat steekjes laten vallen.

L’Ultima Notte di Amore, vanaf donderdag 10 augustus 2023 in de bioscoop