Ludik S01E01: slechte parodie van B-film

De Zuid-Afrikaanse acteur Arnold Vosloo, die ooit bekend werd bij het grote publiek als de engerd Imhotep in The Mummy (1999), speelt in Ludik een meubelmagnaat met een heimelijke hobby: het smokkelen van diamanten. Als zijn zoon, een notoire alcoholist, wordt gekidnapt door een mysterieuze man met een Slavisch accent, dan komt zijn leven op de kop te staan. De ontvoerders eisen van Daan Lubik zijn volledige medewerking: als hij hen helpt met het smokkelen van wapens, dan krijgt hij zijn zoon terug. In de openingsaflevering is niettemin al te zien dat er met de bad guys niet te spotten valt en dat ze hun beloftes niet altijd waarmaken.

Ludik is de eerste Afrikaans gesproken Netflix Original, en Vosloo oogt als de man for the job , ware het niet dat het amateurisme eraf druipt. Dat ligt niet aan de statige acteur, die met zijn charme en noeste kop in elke scène wel iets toevoegt, maar vooral aan het verhaal zelf, dat voelt als een parodie op een slechte B-film. Zie bijvoorbeeld de splitscreen wanneer Ludik wordt gebeld door de kidnapper die op zijn beurt voor een grote ventilator staat – een beeld dat bijna rechtstreeks afkomstig lijkt uit Amerikaanse misdaadseries uit de jaren 80.

Wat vooral frustreert is de soundtrack in de vorm van een technobeat die maar blijft doorstampen,zodat er nergens ademruimte ontstaat, en de klunzige manier waarop de beelden aan elkaar zijn gemonteerd, met veel onnodige slow-motion en lukrake, nietszeggende close-ups – zoals van de sigaret van de ontvoerder, als potsierlijke afleidingsmanoeuvre. Daarnaast ogen de sets goedkoop; een euvel waar meer Zuid-Afrikaanse Netflix-titels aan leiden. Daar zal vast een verklaring voor zijn. Al met al is het spijtig dat Ludik teleurstelt, omdat Vosloo meer had verdiend.