In gesprek met model Loiza Lamers

Helaas, helaas, er trekt dit jaar geen botenparade door de Amsterdamse grachten. Toch is Loiza Lamers zeker niet van plan om Pride 2020 geruisloos voorbij te laten gaan. ‘We gaan het zeker vieren, ook al zal het dit jaar heel anders zijn. Als het mooi weer is ga ik denk ik varen met vriendinnen en vrienden.’ De jaarlijkse Pride is heel belangrijk voor de 25-jarige Lamers, die in 2015 als eerste transgender de talentenjacht Holland’s next top model won. Sindsdien groeide zij uit tot veelgevraagd fotomodel en mediapersoonlijkheid in onder andere het survivalprogramma Expeditie Robinson. Lamers: ‘De Pride-dag zelf is één groot feest. Mensen zeggen dan altijd: wat heeft feestvieren te maken met het vechten voor emancipatie? Maar daar zijn we ook mee bezig; de Pride-dag is een viering van het feit dat wij er mogen zijn, en dat niemand daar omheen kan. We zijn luid, we zijn opvallend gekleed, het is over de top. En zo sta ik ook echt op die boot: ik voel me dan zo sterk, het voelt zo expliciet als mijn dag. Ik denk dat heel veel mensen uit de LHBTI-gemeenschap dat zo voelen.’

In de weken van Pride is Lamers zelf ook op televisie te zien, ze presenteert dan een aflevering van Nu we er toch zijn – Pride edition. Het is een speciale versie van het klassieke BNN-programma waarin Eddy Zoëy, en in latere seizoenen Filemon Wesselink en Sophie Hilbrand, bij wildvreemde mensen aanbelden met de vraag of zij een nachtje mochten komen logeren. Het leek Lamers meteen leuk om zelf ook een aflevering te maken, ook al moest de formule wel corona proof worden gemaakt. ‘Het is nu niet makkelijk om zomaar bij mensen te gaan logeren. We wilden nu vooral kijken hoe ruimdenkend en gayvriendelijk een gemeente is. Met die vraag ben ik twee dagen naar Capelle aan den IJssel gegaan. We sliepen lekker in onze eigen Nu we er toch zijn-caravan. Ik voerde gesprekken en deed testjes met mensen op straat. Ook heb ik bij mensen aangebeld: woont hier iemand uit de LHBTI-gemeenschap? Hoe kijken jullie daar tegenaan?’ 

In een van de gesprekken in Capelle vertelt Lamers ook haar eigen verhaal, over hoe zij in 1995 werd geboren als Lucas Lamers, en al rond de leeftijd van zes jaar merkte dat ze zich vanbinnen meer meisje dan jongen voelde. Vanaf haar zevende werd een transitie ingezet, die op haar achttiende werd voltooid. Op haar tiende werd de transitie van Lamers geportretteerd in de mooie documentaire Van Lucas naar Luus (2005), van Charlotte Hoogakker (te zien op NPO Start). 

Kort geleden, voor een deel zelfs tíjdens corona, mocht ook Duitsland kennismaken met de open persoonlijkheid van Lamers. Dit voorjaar deed zij mee aan Let’s dance, de Duitse variant van danswedstrijd Dancing with the stars op zender RTL. In de eerste aflevering stelde Lamers zich aan de Duitse kijker voor met een quickstep-versie van haar lievelingslied, Born this way van Lady Gaga. In het optreden komt ze op in een zwart pak. Al snel gaan de broek en het jasje uit, en komt er een glinsterende witte jurk tevoorschijn. Er volgt een sprankelende dans met partner Andrzej Cibis op de vertrouwde teksten van Lady Gaga: ‘I’m beautiful in my way / ‘Cause God makes no mistakes’. Lamers: ‘Ik ben daar heel open geweest, meteen in de eerste show heb ik mijn verhaal neergezet. Het is toen heel mooi verbeeld in de dans. Er werd heel goed op gereageerd. Ik ben gekomen tot show 8 van de 14 afleveringen. Een mooi resultaat, zeker als je bedenkt dat ik publieksstemmen moest verzamelen, terwijl ik nog heel onbekend was in Duitsland. Dus ik heb daar in korte tijd snel een fanschare opgebouwd.’

Lees verder in VARAgids 30-31 vanaf pagina 32.