Lichting 2016: Malu Janssen

Malu, hoe heb je de eindexamenvertoning van je film EIGEN ervaren?
De vertoning tijdens het EYE vond ik erg bijzonder. Het is ongelooflijk spannend als je een film hebt gemaakt waar je een jaar lang monnikenwerk op hebt verricht en allerlei mensen uit het vak en van de pers daar een mening over delen – die zelfs in de krant wordt gedrukt. Het is intimiderend, maar ook leuk wanneer ze naar je toe komen om te zeggen dat ze de film mooi vinden of dat bepaalde aspecten zo goed gelukt zijn. Tijdens filmfestivals is er ook publiek en dat is belangrijk. Je maakt niet alleen een film voor andere filmmakers, maar ook zodat andere mensen er iets waardevols uithalen.

[caption id="attachment_12005" align="alignnone" width="640"] Still uit EIGEN.[/caption]

Welke festivals heb je bezocht met je film?
We hebben op de Uitmarkt gedraaid, en werden op het Nederlands Film Festival genomineerd voor de Dioraphte Award voor Beste Regie. We hebben ook in Winterthur gedraaid in Zwitserland, een internationaal festival voor de korte film. Op het Eindhovens Film Festival wonnen we Beste Debuutprijs, daarna een prijs voor het camerawerk tijdens de VERS Awards. Verder doen we wat kleine festivalletjes in Nederland en binnenkort is Go Short in Nijmegen, waar EIGEN voor de internationale studentencompetitie geselecteerd is. In april is er nog een ander heel leuk Europees festival waarvoor we zijn geselecteerd, maar dat moet nog officieel bekend gemaakt worden.

Waaraan ben je nu aan het werken?
Het ontwikkelen van nieuwe filmplannen. Dat vond ik in eerste instantie wel heftig – met mijn afstudeerfilm had ik het gevoel dat ik iets maakte waarvoor ik de juiste persoon was, omdat ik heel goed voelde dat dat iets waardevols kon zijn. Na de academie wilde ik weer iets maken dat dezelfde urgentie in me aanwakkert, en het heeft wel even geduurd voor ik een plan had waarbij ik dat echt weer voelde. Ik denk dat het voor iedereen een soort angst is in de kunstsector; je komt net kijken, en dan heb je het gevoel dat je je meteen moet doen gelden. De angst om de boot te missen. Ik hoop vooral de komende maanden projecten op te starten waarin mijn hart ligt. Waarmee ik iets nieuws kan laten zien.

Bij welk plan voel je nu weer die urgentie?
Dat heb ik ontwikkeld met Alicia Muñoz Reyes, dezelfde scenariste waarmee ik mijn afstudeerfilm heb gemaakt. Het is een invoelbaar en waarachtig drama dat ook surrealistische kenmerken heeft. Het gaat over een oude man die vast komt te zitten in een ondergrondse afvalcontainer. Op de bodem van de container ontmoet hij andere mensen die daar verblijven, terwijl de hulpverlening lang op zich laat wachten. Die ondergrondse afvalcontainer is voor mij een metafoor voor hoe wij als samenleving bepaalde mensen af kunnen danken en die in deze film niet figuurlijk maar letterlijk bij het afval worden gezet. We hebben het ingediend als One Night Stand met productiehuis IJswater, over een paar weken horen we of we dat mogen gaan schrijven. Daar hoop ik op, en anders zou ik graag willen kijken of we dat plan op een andere manier kunnen realiseren. Ik zou het nu heel moeilijk vinden om het weer los te laten, want het is al gaan leven.

Op het moment heb ik geen verdere plannen liggen omdat ik nu hoogzwanger ben, maar dat gaat snel weer komen. Op een bepaalde manier heeft het misschien ook wel invloed op je creatieve proces. Een scène uit de One Night Stand, waarin een kind door hulpverlening omhoog wordt geholpen, zou ik willen verfilmen als een geboorte. Alleen de jeugd, waar we nog wel potentie in zien, wordt uit de diepte van de container gehaald. Verder heb ik natuurlijk wel veel ideeën in mijn hoofd. Ik hoop de komende tijd veel te kunnen schrijven. Ik zou films willen maken die wat langer zijn dan mijn afstudeerfilm. Uiteindelijk wil ik heel graag speelfilms regisseren die in de bioscoop draaien, films die aan het denken zetten, confronteren, verwonderen en iets nieuws laten zien.

Malu Janssen (27) studeerde vorig jaar af aan de Nederlandse Filmacademie na twee jaar Theater- Film en Televisiewetenschappen aan de Universiteit Utrecht en een jaar Audiovisuele Media in Hilversum. Ze maakte Februari Hymne (2015), Krabbendans (2015) en afstudeerfilm EIGEN (2016), die online te bekijken is .