K.O.: prima gevechtschoreografie; flinterdun plot

Een voormalig MMA-vechter moet in het door bendes overgenomen Marseille op zoek naar een tiener, in actiethriller die trouw de gebaande paden volgt.

Het is hommeles in Marseille, is de suggestie in de actiethriller K.O.. De beruchte misdaadfamilie Manchour dreigt een drugsoorlog te starten in de mediterrane stad. K.O. speelt zich af tegen de achtergrond van deze onrust en draait om voormalig MMA-vechter Bastien (een rol van MMA-vechter Ciryl Gane). Bastien maakt een einde aan zijn carrière als hij tijdens een match zijn tegenstander doodt. Hij heeft spijt, wordt pacifist, trekt zich terug uit de samenleving, en spendeert zijn dagen alleen, terwijl hij om rond te komen her en der hand- en spandiensten verricht. Totdat de weduwe van de man die hij om het leven bracht ten tonele verschijnt.

Klinkt als een typische premisse voor een generieke actiefilm, en dat is K.O. onmiskenbaar. De man die Bastien doodde had een zoon, Léo (Maleaume Paquin), en diens moeder geeft de spierbonk de opdracht om de tiener zo snel mogelijk te vinden. Léo speelt namelijk weer een cruciale rol in de drugsoorlog. Ook politieagent Kenza (Alice Belaïdi), die haar wapenstok te pas en te onpas inzet, is op zoek naar de jongeling. Uiteraard vormen Bastien en Kenza, na het plichtmatige gekibbel over en weer, al snel een duo. En moet de thriller het vervolgens vooral hebben van aardige gechoreografeerde vechtscènes.

Filmmaker Antoine Blossier wist dat hij een risico nam toen hij een MMA-vechter zonder acteerervaring inhuurde voor de hoofdrol. En gelukkig vecht Gane meer dan hij oreert. De dialoog is overigens bij vlagen tenenkrommend. Zoals wanneer Kenza in de eerste akte op doorzichtige wijze uitgebreid haar levensverhaal uit de doeken doet, zodat Bastien (en de kijker!) volledig op de hoogte is. Verbeeldingskracht is bij het zien van deze film voor de kijker geen vereiste.

K.O., vanaf vrijdag 6 juni 2025 bij Netflix