Irish Wish: uitgekauwde drek

Lindsay Lohan, die je betere rollen toewenst, speelt een Amerikaanse op bezoek in Ierland die niet voorzichtig is met wat ze wenst.

Wees voorzichtig met wat je wenst, is het opzichtige devies in Irish Wish. Lindsay Lohan, wiens carrière in duigen viel na het perverse maar interessante The Canyons (2013), is in zekere zin weer helemaal terug. In de laatstgenoemde film van Paul Schrader werd ze geflankeerd door pornosterren; in Irish Wish door Ieren die vast op verzoek van regisseur Janeen Damian hun accent even hebben aangedikt. Damian presenteert de kijker überhaupt een nogal exotische blik op Ierland, een plek waar kennelijk ook alleen maar mooie mannen wonen, ontdekt Maddie (Lohan).

Maddie is op bezoek in Ierland omdat haar beste vriendin gaat trouwen met de man (Alexander Vlahos speelt Paul) op wie ze al enige tijd verliefd is. Kortom: Lohans personage is simpelweg jaloers. Eenmaal in de idyllische groene valleien krijgt ze op een wensstoel de kans om een wens te doen, en Maddie wenst dat zij met Paul zal trouwen. Klinkt nogal pervers – is dat voor Paul niet gewoon uithuwelijking? En natuurlijk blijkt de uitkomst van Maddie’s wens allesbehalve zaligmakend en blijkt Paul een onuitstaanbare lul. Gelukkig ontmoet Maddie tussendoor de veel sympathiekere James (Ed Speleers).

Irish Wish is een uiterst domme film. Op zich geen probleem, maar dit soort films zijn alleen de moeite waard als ze zonder pretentie worden gebracht; als ze zichzelf niet serieus nemen. En dat is helaas niet het geval. Sowieso is het hoog tijd dat Lohan weer eens in een serieuze, dramatische rol wordt gecast. Acteren kan ze, als de omstandigheden juist zijn, zonder twijfel. Zie bijvoorbeeld A Prairie Home Companion (2006): de zwanenzang van Robert Altman, waarin Lohan schitterde naast Meryl Streep. Dát soort films moet Lohan maken, niet dit soort uitgekauwde drek.

Irish Wish, vanaf vrijdag 15 maart 2024 bij Netflix