Invasion S01E01-02: de marsmannetjes komen!

Bij films en series over een buitenaardse invasie, zeker die met een beperkt budget, is opbouw ontzettend belangrijk. Vege tekenen zijn er in de eerste aflevering van Invasion ook meer dan genoeg. In Idabel, Oklahoma onderzoekt sheriff John Bell Tyson (Sam Neill) op de laatste dag voor zijn pensioen de verdwijning van een handvol lokale junkies en een mysterieuze graancirkel; op een school in Long Island krijgen alle kinderen, behalve Luke, de zoon van Aneesha (Golshifteh Farahani, Paterson, About Elly), een spontane bloedneus; en in Tokyo moet ruimtetechneut Mitsuki (Shioli Kutsuna, Deadpool 2) zich buigen over communicatiekuren.

Uiteraard voelen de dieren als eerste aan dat er iets niet pluis is, en valt de stroom om onverklaarbare redenen uit. Toch vindt de eerste aflevering ook de tijd en ruimte voor wat subtiele karakterschetsen. In de scène tussen techneut Mitsuki en astronaute Hinata (Rinko Kikuchi, Pacific Rim), gebeurt het belangrijkste juist tussen de regels. Tel daar een gedegen cast en nog twee dramatische sterfgevallen (één verwacht, één onverwacht) bij op en aflevering één smaakt naar meer.

Helaas voelt aflevering twee als een stap terug. Er worden plots twee nieuwe personages geïntroduceerd: militair Trevante Ward (Shamier Anderson, Wynonna Earp) in Afghanistan (de bestemmingstitel vermeldt ook iedere keer netjes dat de plekken zich – tot nu toe - op ‘aarde’ bevinden) en jonge Londense scholier Casper Morrow (Billy Barratt, The White Princess). Terwijl Mitsuki wakker wordt gebeld met slecht nieuws uit de ruimte en Aneesha met man (Firas Nassar) en familie op de vlucht slaat, moet bij hen de pleuris nog uit breken. Idabel, Oklahoma lijkt helemaal vergeten.

Op zich is er niets mis met twee extra personages – al had Caspers lijntje ook best zonder eendimensionale pestkop Monty gemogen - maar het vertraagt het verhaal alleen maar verder. Niemand lijkt zich nog te realiseren wat er nu echt aan de hand is. Het woord ‘alien’ is nog niet eens gevallen. Met als gevolg dat je aan het einde van de tweede aflevering al wel een beetje je geduld begint te verliezen. Oké, een trage opbouw is niet erg. Een film als Take Shelter is zelfs alleen maar opbouw. Maar Invasion is geen Take Shelter.