Interview met Jan Lammers

Acteur én Formule 1-fan Huub Stapel in gesprek met Jan Lammers sportief directeur van de Grand Prix van Zandvoort.

Halverwege het gesprek gaat het over ‘leven in het moment’. Over bewustzijn. ‘De Grand Prix werd afgelast vanwege corona,’ herinnert Jan Lammers zich. ‘Dan ben ik me heel bewust van het feit dat daar gewoon mensen aan het bed van hun vader of moeder staan die d’r morgen niet meer is. Die gaan dood aan corona. En dan zitten wij ons druk te maken over een Grand Prixtje?’ Lammers probéért naar eigen zeggen zich daar niet bewust van te zijn, maar hij ís zich er bewust van. Jan Lammers is Zandvoort en Zandvoort is Jan Lammers. De afgelopen jaren was hij bezig met de organisatie van de Grand Prix, als sportief directeur. Hij woont in de kustplaats en is er geboren. ‘Die Grand Prix is 300 meter van mijn huis.’

Wat deed je vader? Ja, van alles. Hoe noemen ze dat ook alweer? Jack of all trades, master of none.

Geen racegenen van huis uit meegekregen? Zeker niet. Mijn vader is opgeleid als bankwerker en lasser. Mijn oudste broer werd in 1940 geboren en er volgden nog twee kinderen tijdens de oorlog. Mijn vader was elektricien en zat in een heel andere modus. Van huis uit hadden wij sowieso geen geld, ons gezin is met nul middelen door de oorlog gekomen. De laatste job die mijn vader had – maar toen was hij al een pensionado – was die van nachtportier in het casino van Hotel Bouwes. Later is dat in vlammen opgegaan en stond mijn vader op de voorpagina van De Telegraaf omdat hij degene was die al die gasten had wakker gemaakt.

Heeft hij jouw successen nog meegemaakt? Le Mans niet, maar dat vind ik ook veel meer een team-effort. Van mijn Formule 1-carrière heeft hij alles meegemaakt. Ook m’n comeback en dat soort zaken.
 
Jouw zoon René wil jij natuurlijk laten stijgen tot grote hoogte. Ja, we zijn heel druk bezig om daar een mooi autocoureurtje van te maken. We doen alles wat daarvoor nodig is. Daar gaat nu ook het meeste van mij tijd in zitten.

Hoe oud is hij? Net dertien en echt van wereldniveau. Als-ie nu bij het karten weet te winnen dan is voor de toekomst ook alles mogelijk.

Dat gaat zeer voortvarend. En bij jullie is dit bijna een familie-beleving. Oh ja.

Je meisje gaat ook mee en jullie trekken met z’n drieën als een soort circus door Europa. Mensen zijn geneigd om te zeggen dat René geluk heeft met zo’n vader, maar hij heeft nog meer geluk met z’n moeder. Natuurlijk, ik kan hem op een bepaalde manier met mijn ervaring coachen en begeleiden. Maar z’n moeder is de constante, zij is er altijd bij. Samen met haar vader runt ze ook nog een klein transportbedrijf, dus tijdens de start van de race kan er zo een belletje binnenkomen dat er een transportje van A naar B moet. En ’s avonds in het hotel doet ze de factuurtjes.

Er is een heel mooi Engels spreekwoord – ‘be nice to the people on your way up, you might meet them on your way down’. Moeilijker wordt het leven niet. Toen ik vijftien of zestien was in las ik in een tijdschrift een interview met de acteur Bruce Lee. Hij zei: ‘never use the one you criticize as your teacher’. Dat heb je heel vaak, weet je. Iemand geeft jou een klap, en als je tegen geweld bent, dan geef je geen klap terug natuurlijk. Kortom, blijf dicht bij jezelf. Dat is natuurlijk de vrije vertaling ervan.

Die oneliner die je je hele leven bijblijft, ook al lees je hem op je zestiende. Mijn vader sloot zijn laatste brief af met: ‘Blief maar op uw paadje, dan kan er ook niks gebeuren’. Dat wil dus eigenlijk alleen maar zeggen: blijf trouw aan wie je bent, denk aan je opvoeding, je normen en waarden, je eer. Je hebt van ons meegekregen dat je eerlijk moet zijn en rechtvaardig. Punt. Ik zat een keer in een interview met Mart Smeets, en hij vertelde toen iets heel moois waar ik ontzettend veel van geleerd heb. Hij vertelde over z’n vader. Dat-ie voor het eerst de presentatie had gedaan van Studio Sport. Hij zocht altijd naar erkenning van z’n vader, want die vond het allemaal maar niks wat-ie deed. En toen kwam Mart thuis en toen zei hij: ‘ja pap, er hebben anderhalf miljoen mensen gekeken.’ Zijn vader antwoordde: ‘ja jongen, maar wat je nooit moet vergeten, is dat er dus 13,5 miljoen mensen niet gekeken hebben.’

Lees verder in VARAgids 36 vanaf pagina 8.