Interview met Astrid Joosten

Hoe gaat het met je?

Heel goed. We hebben het lekker met z’n tweeën. Rob werkt heel veel, hij heeft een drukke baan als directeur van een groot horecaconcern en is vijftig à zestig uur per week weg. Ik werk wisselend thuis en in Hilversum. We proberen altijd samen te eten, maar dat lukt niet altijd, omdat Rob nog weleens een zakelijk etentje heeft. Maar de weekeinden zijn heilig. Dat lukt bijna altijd. Dan hebben we vaak vrienden te eten, of zijn kinderen komen. Er wordt sowieso altijd heerlijk gekookt, uitgebreid boodschappen gedaan en naar de markt gegaan. Dat soort dingen neemt een belangrijke plaats in. Rob werkt zelden in het weekeinde, dan blijft de laptop zoveel mogelijk dicht. We hebben de afspraak om dan beiden zo min mogelijk te doen, want er is natuurlijk altijd wel werk.

Voordat ik Rob kende, werkte ik alle dagen en als ik ’s avonds alleen ben, kom ik niet achter de keukentafel vandaan. Televisie aan in de keuken, laptop erbij en dan zit ik enorm te multitasken. Die neiging heb ik nog steeds. Maar als we samen zijn kruipen we heerlijk op de bank, of we gaan naar een concert of naar het theater. Ik was het ontwend, na zes jaar alleen wonen, waarin het verschil tussen de dag en de avond heel klein was, maar ik kan heel goed wennen aan dit nieuwe ritme.

2 voor 12 begint aan een nieuw seizoen. Vorig jaar is de quiz in de VARAgids door een vakjury uitgeroepen tot beste kennisquiz aller tijden.

Dat is ontzettend leuk en werd enorm gewaardeerd door het hele team, vooral omdat vakgenoten het zeggen. Omdat we zolang bestaan, altijd goed scoren en een probleemloos programma zijn, heb je soms het gevoel dat niemand in het bedrijf meer naar je omkijkt. We horen bij het meubilair en dan is dit wel fijn.

Er is nog steeds geen slijtage in de formule. Hoe verklaar je dat?

Dat komt door de kwaliteit van de quiz, de vragen en de animaties van de HKU. En omdat we soms bijschaven. Lang niet alle kijkers hebben het niveau om speler te kunnen, maar ze steken er wel iets van op. Dat vinden mensen kennelijk toch prettig. Wij maken een exacte quiz: op elke vraag is maar één correct antwoord. De slimste mens daarentegen is een associatieve quiz: je moet raden wat de redactie bedacht heeft. Wat weet je over Cuba? Dan kun je zeggen Fidel Castro, mojito’s en Havana. Allemaal goed maar je krijgt er niets voor, omdat de redactie bedacht heeft: Raoul Castro en de Varkensbaaicrisis bijvoorbeeld. Heel subjectief dus. De redacteuren van 2 voor 12 vinden dat maar niks, oneerlijk. Ik kan er wel met plezier naar kijken; het heeft een hoge amusementswaarde.

Hoe zou jij het er zelf vanaf brengen als je aan 2 voor 12 mee zou doen? Zou je beantwoorden of de zoeker zijn?

Onze vragenmakers zijn inmiddels een soort ‘omgevallen boekenkasten’. Die weten na al die jaren zo veel. Ik beoordeel daarom altijd de moeilijkheidsgraad. Ik vind dat ik minimaal zes vragen uit het hoofd zou moeten kunnen. Als het er vier zijn, ga ik protesteren. Dan zijn de vragen te moeilijk. Dat stellen we dan tijdens de vergadering bij. Als ik mee zou doen, zou ik opzoeken, want ik weet zo langzamerhand wel hoe je dat ’t slimst kunt doen. Maar ik zou nooit meedoen, want ik ben als de dood dat ik af zou gaan. Dan zou ik mezelf niet meer geloofwaardig vinden als presentator van 2 voor 12..

Lees verder op blz. 11 van VARAgids 6.