Interview: Jeroen van Koningsbrugge en Dennis van de Ven (Smeris)

Dennis van de Ven en Jeroen van Koningsbrugge zijn vanaf vanavond weer wekelijks op televisie te zien in het vijfde en tevens laatste seizoen van Smeris. De twee acteurs vertellen over hun favoriete en meest inspirerende politiepersonages, in tv-series van vroeger en nu.

Horst Schimanski
(Tatort en Schimanski)

Dennis: Schimanski heb ik hoog zitten. Ik ben opgegroeid in Limburg. Daar wordt veel Duitse televisie gekeken. Het idee voor Smeris komt natuurlijk bij Tatort vandaan.
Jeroen: Bij Schimanski vandaan vooral, de spin-off die behoorlijk groot werd. Ik vind Schimanski een interessante man. Hij leeft aan de onderkant van de samenleving. Het is een schmutzige agent, ook qua uiterlijk met zijn lange jas waar allemaal spullen als zakjes -suiker in zitten. Het is een enorme womanizer , maar hij is ook sociaal ingesteld. Hij vangt mensen op. En hij is behoorlijk links. Dat sprak me wel aan, zo’n man die tegen het systeem ingaat. De eerste keer dat ik hem zag, dacht ik: die deugt.
Dennis: Het fijne is dat er veel humor aan hem kleeft. Juist omdat hij zo’n arbeider is. Hij is zeker geen superheld die à la het duo uit Miami Vice spik en span rondloopt.

Jeroen: We zijn met Smeris begonnen omdat producent Pieter Kuijpers…
Dennis: …ook een Limburger, trouwens…
Jeroen: …is opgegroeid met Schimanski. Hij belde me drie jaar geleden. Hij wilde de Nederlandse versie van Schimanski maken. Mij kon je niet blijer maken. Hij zocht nog een nette collega, zo’n Thanner. Ik dacht meteen aan Dennis. Een telefoontje verder en het was rond. Ik keek Schimanski trouwens altijd in het Duits. Zonder ondertiteling.
Dennis: Ik ook. Daarom was Duits het enige vak waarvoor ik bij het eindexamen een 8,5 had.
Jeroen: Met Derrick heb ik minder.
Dennis: Ik ook, sinds ik weet dat hij bij de SS zat.
Jeroen: De verhaallijnen waren heel knap, maar het was zo gortdroog en klinisch. Die Harry Klein vond ik wel leuk. Hij keek rond van: wat gaat het allemaal langzaam?!

Frank Drebin
(Police squad)

Dennis: De meesten kennen hem uit The Naked Gun, maar hij zat voorheen in Police Squad. Dat was nog leuker. Er is één seizoen van gemaakt. Als wij aan Smeris schrijven, maken we bij elke serieuze scène een Naked Gun-achtige variatie in ons hoofd. Daarom zijn die schrijfsessies zo leuk om mee te maken. Soms probeer ik er zo’n grap in te fietsen. Het leuke aan Frank Drebin is dat hij altijd serieus blijft.
Jeroen: Ik vind hem geweldig. Die onderkoeldheid! Niets komt bij hem binnen. Iemand vraagt: ‘Cigarette?’ Hij antwoordt: ‘I know.’ Alles deadpan. Dat gebruiken wij ook.

Jimmy McNulty
(The Wire)

Jeroen: McNulty is bijna een antiheld. In één legendarische scène stapt hij dronken als een aap de bar uit, zijn auto in. Hij wil een bocht maken en rijdt vol tegen een pilaar aan. Even stapt hij uit. Hij kijkt naar de pilaar. Wanneer hij weer instapt en achteruit gaat, rijdt hij weer vol tegen de pilaar aan. Dat bedenk je bijna niet! Ik houd heel erg van zijn onbevangenheid. Hij zit er een beetje doorheen. Vraagt zich af: waarom doe ik dit allemaal? Hij zit met zichzelf in de knoop. Dat vind ik interessant. Zijn workaholic-kant spreekt me ook aan. Jij hebt The Wire nooit gezien hè?
Dennis: Ik heb de hele serie gekregen. Van ene Jeroen van Koningsbrugge.
Jeroen: Dat was voor je vijfentwintigste verjaardag toch?

Luther én Louis de Funès
(Luther) (Le Gendarme)

Jeroen: Idris Elba is een sterke bad guy in The Wire. In Luther is hij fantastisch. Luther is iemand wiens privéleven een puinhoop is. Je ziet bij hem bijna nooit emoties, dat maakt hem zo goed. Hij wil nergens door geraakt worden, maar dat gebeurt juist wel. Hij is een voorbeeld voor me. Er zijn veel overeenkomsten met Theo, het karakter dat ik speel in Smeris. Collega’s denken dat hij fout zit. En hij heeft natuurlijk ook dingen gedaan waarvan je denkt: nou nou. Maar hij doet het niet vanuit een egoïstisch standpunt. Eerder om anderen te helpen. Jij hebt Luther toch wel gezien?
Dennis: (Schudt van nee).
Jeroen: Maar gelukkig Le Gendarme wel.

Dennis: Met Louis de Funès! Toen we jong waren, was dit de Franse Peter Sellers. Totaal slapstick. Ik was er verzot op.
Jeroen: Ik heb de hele box thuis staan.
Dennis: Hij speelt een dik, oud, politiemannetje uit Frankrijk. Ontzettend driftig. Ik vind het leuk om Willem in Smeris daarvan een vleugje mee te geven. Als hij uit zijn comfort zone komt, raakt hij opgefokt. Tommy Lee Jones heeft dat ook als gevangenisdirecteur in Natural Born Killers.

Columbo
(Columbo)

Jeroen: One more question! Terwijl hij wegloopt nog één vraag stellen, de belangrijkste die hij wilde stellen.
Dennis: Het mooie aan Columbo is dat je niet helemaal zicht krijgt op wat er in zijn hoofd omgaat. Je voelt altijd lading, zelfs als hij de zaak zogenaamd los dreigt te laten. Hij heeft ook een fantastische kop, met dat luie oog.
Jeroen: Ik dacht dat hij een hersenbloeding had gehad.
Dennis: Goed dat dit bij je personage gaat horen.
Jeroen: Hij is niet standaard. Mensen denken dat ze hem niet serieus hoeven te nemen. Zo’n mannetje in een lange regenjas met een sigaartje: het zal wel, denkt men. Maar hij heeft alles door.

Theo Kamp en Willem Niessen
(Smeris)

Dennis: Als je het hele arsenaal aan politieseries doorkijkt en de beste ingrediënten eruit haalt, wat is dan de serie waarin alles samenkomt? Dat is Smeris.
Jeroen: Zéker de nummer één. Helemaal de man die Willem speelt. Jim de Groot toch? Over mijn personage dacht ik trouwens vanaf dag één: ik heb hem.
Dennis: Oh ja? Bij mijn personage waren nog een paar onduidelijkheden. Die wilde ik ook nog niet invullen. Ik wilde zoeken: wat zit er achter die man?
Jeroen: Bij mij was het duidelijk. Ik speelde een soort Bruce Willis. In het begin schiet en slaat hij iemand neer, neukt hij die en die, maar niets komt binnen. We hebben er later voor gezorgd dat ook nog iets in z’n hoofd omgaat.
Dennis: Het personage van Willem is langzaam duidelijk geworden. Hij komt steeds meer los van zijn 9-tot-5-mentaliteit. Gaandeweg seizoen één wist ik, hier zit hij.